Ήμουν έτοιμη να το καρφώσω σαν το πιο ακριβό κάδρο στο σαλόνι μόνο και μόνο για να τον κάνω να χαμογελάει, αλλά αρκέστηκε να το κρεμάσουμε στην πόρτα του μπάνιου. Μάθαμε ότι η υγρασία στο υπόγειο ήταν ελάχιστη και για αυτό δεν κοιμόμασταν καλά, κάναμε διάφορα μαντζούνια και από τότε κοιμόμαστε υπέροχα.
Από τότε κάθε πρωί βλέπω πως είναι η κατάσταση στην Υπόγα και ρυθμίζω ανάλογα την πορεία και το πηδάλιο. Ποτέ ξανα δεν χρειάστηκε να δω αν τα πουλιά πετανε χαμηλά για να καταλάβω ότι θα βρέξει. Και νομίζω οτι και εγώ βροχάω λιγότερο μια που το βαρόμετρο μου θυμίζει οτι δε φτάνει μόνο ένα πράγμα να είναι καλά, πρέπει να έχουμε ισορροπία και οτι οι μικρές αποκλίσεις μπορεί να είναι γοητευτικές αλλά μερικές φορές φέρνουν μεγάλες αλλαγές στα καιρικά φαινόμενα ενός Υπογείου. Και ότι τα πιο όμορφα ταξίδια δεν τα κάναμε ακόμη.
για τη Λολόνα που δεν κατάφερε να έρθει σπίτι αυτό το Πάσχα