Wikileaks Stories: let the (Serious) Games Begin!

Το WιkiLeaks Stories  είναι ένα project στο οποίο ανεξάρτητοι δημιουργοί παιχνιδιών έχουν κληθεί να σχεδιάσουν παιχνίδια με σκοπό να υποστηρίξουν το WikiLeaks και την ελεύθερη πληροφορία και γιατί όχι να κάνουν και τα ίδια τα παιχνίδια "διαρροές" χρησιμοποιώντας το υλικό απο το WikiLeaks με το παιχνίδι σαν μέσο.

Οποιοσδήποτε μπορεί να συμμετέχει δημιουργώντας παιχνίδια (ναι ακόμη και εσύ).

ενδεικτικά:

Η εταιρεία MolleIndustria έφτιαξε ένα serious game βασισμένο στο κείμενο "Conspiracy as Governance" του Julian Assange http://www.molleindustria.org/leakyworld/leakyworld.html και επίσης μπορείτε να δείτε το http://bit.ly/g7AEhO και το φημισμένο http://cablegategame.com/

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πούμε μια ιστορία, αλλά οι ιστορίες που μας έμειναν και μας άλλαξαν ήταν αυτές που μας μετέφεραν στο εκεί και στο τότε τους και το κάνανε εδώ και τώρα μας. 

WWF αρχεία υπο εξαφάνιση

"Εσύ έμαθες για τα wwf αρχεία?" με ρώτησε ένας φίλος τις προάλλες... "WWF αρχεία? είναι αρχεία υπό εξαφάνιση?" βιάστηκα να πω την εξυπνάδα μου... 

Κάπως έτσι όμως, καθώς είναι η καινούρια μορφή μη εκτυπώσιμων .pdf αρχείων που προτείνει η WWF για να σταματήσει η αλόγιστη εκτύπωση και κατανάλωση ενέργειας και χαρτιού. Μέχρι στιγμής είναι μόνο σε Mac OS X και θα βγει σύντομα και για Windows. Κατεβάστε το πρόγραμμα και μάθετε περισσότερα στο http://www.saveaswwf.com/en/

ο Φόβος

θέλω να καταγράψω κάτι για να μην φύγει απο τη μνήμη μου στην περίπτωση που αλλάξει κάτι.

Το Δεκέμβρη του '08 δε φοβήθηκα. Οτι και να συνέβη ότι και να είδα, ότι και να έγινε δε φοβήθηκα. Έντονα συναισθήματα ένιωσα, άλλα άγρια, και άλλα άσχημα, αλλά φόβο δεν ένιωσα και όπως και να έχει δεν θέλω να καταγράψω τι έγινε τότε. Δεν έκανα τίποτε λάθος, τίποτε άδικο και δεν είχα να φοβηθώ κανέναν με ή χωρίς στολή. Πέρυσι στις επετείους τα ίδια. Φέτος όμως με το που βγήκαμε απο το metro και πάτησα το πόδι μου στην έρημη Πανεπιστημίου ήθελα να φύγω. Όταν είδα τις διμοιρίες απλά ήθελα να το βάλω στα πόδια, να μη με δούνε. Ετρεχα συνεχώς χωρίς λόγο και ήμουν διαρκώς νευρική. Με το που έβλεπα κράνη ανατρίχιαζα. Εκανα βήματα προς τα πίσω, έτρεχα αντί να είμαι ήρεμη και να περατάω γοργά όπως έκανα πάντα. Είχα μια μεταδοτική νευρικότητα που ούτε οταν φτάσαμε με την πορεία στην Ομόνοια και "ηρέμισε η κατάσταση" δεν σταμάτησε. Και αυτό το ελικόπτερο ένιωσα οτι μας εξέταζε όλους έναν έναν καλά. Και τότε κατάλαβα οτι απο την ώρα που βγήκα απο το metro ένιωσα σαν να παίζω σε δυστοπική scifi ταινία για το 2050. Αλλά δεν είπα τίποτε. Εβλεπα κορίτσια να μιλάνε στα κινητά ξαφνιασμένα λέγοντας "μα τι λες, δεν είναι δυνατόν, σε ποιο νοσοκομείο?".

Πήγαμε Εξάρχεια και "ουφ περάσαμε τα σύνορα". Αλλά δεν ήταν έτσι ακριβώς. Απλά το είπα δεν το ένιωσα αυτή τη φορά το "δεν έχω τίποτε να φοβάμαι, δεν κάνω τίποτε κακό και έχω δίκιο". Πήγαμε στου Γρηγορόπουλου. Ο κόσμος πολύς και σιωπηλός. Πάνω απο το πάρκινγκ-πάρκο ο γνωστός κλεφτοπόλεμος, τέλεια συγχρονισμένος χορός του "μια πετριά εμείς και πάλι πίσω, δυο γκλομπ ένα δακρυγόνο εσείς και ένα βημα μπροστά". Κοίταζα απο την ασφάλεια της Μεσολογγίου αλλά δεν ένιωθα καμία ασφάλεια. Κανένα σύνορο. Καμία σιγουριά οτι "εμείς εδώ απλά καθόμαστε και σιωπηλά θυμόμαστε". Όταν είδα τα κράνη στο χημείο έκανα πισω και ζήτησα να πάμε στην πλατεία. Σαν να μην ήθελα καν να με δούνε. Σαν να αρκούσε να μας δούνε για να συμβεί κάτι "κακό".
Πήγαμε στην πλατεία, ο κόσμος πολύς ήταν έξω σαν να γίνεται άνευρο πάρτυ και εγώ για πρώτη φορά δεν ήθελα να μείνω. Όταν είδαμε να έρχονται απο την Αραχώβης άρχισα πάλι να τρέχω προς Καλλιδρομίου. Φύγαμε κάνοντας κυκλωτική κίνηση για να αποφύγουμε τη διμοιρία που ήταν στην Τοσίτσα. Μας είδανε όταν περπατούσαμε προς Αλεξάνδρας και για πρώτη φορά πάλι ένιωσα φόβο. Σαν να έχω σκυλιά πίσω απο την πλάτη μου και ενώ περπατάω ήρεμη να είμαι με τις αισθήσεις στο κόκκινο έτοιμη να ακούσω το ποδοβολητό και το λαχάνιασμα και να πρέπει να τρέξω σαν να μην υπάρχει άυριο.
Οταν έφτασα σπίτι είδα στο net (στο Indymedia που αλλού, στην tv?) οτι λίγα λεπτά αφού φύγαμε χτυπήσανε τα παιδιά στην πλατεία. Και όσους ήταν στη Μεσολογγίου. Αλλά και πάλι ένιωσα παράλογη.
Γιατί φοβάμαι? Αφού εγώ δεν φοβόμουν.
Μιλάω δυνατά όταν περνάω μπροστά απο ανθρώπους με στολή για να δείχνω οτι εδώ είναι και χώρος δικός μου και για την ακρίβεια χώρος κανενός, απλά χώρος. Και εφόσων δεν κάνω τίποτε "κακό" δεν έχω να φοβάμαι οτι θα μου κάνουν "κακό". Σε μένα δεν θα τύχει "στραβή" γιατί είμαι άτρωτη και ατρόμητη και α-(νυποψίαστη/βγαλτη/θωα/νίδεη/στοιχειωτη?). H Θεά Τυχαιότητα είναι πάντα μαζί μας και η Θεία Συγχρονικότητα ποτέ με τους "άλλους". Γιατί πλέον φοβάμαι οτι κάτι θα συμβεί? θα μου συμβεί? θα μας συμβεί?και θα είμαι ανίκανη να κάνω κάτι.
Άλλαξε κάτι σε μένα? Είμαι αλλιώς? Και σήμερα διάβασα αυτό το κείμενο στο protagon.gr και ηρέμησα. Δεν είμαι εγώ αλλιώς. Αυτοί είναι... ή απλά τώρα κατάλαβα οτι δε χρειάζεται να περιμένω για το 2050, τα ΠΡΟΣΕΧΩΣ ξεκίνησαν.

random φράσεις που παίζανε στο κεφάλι μου:

• out in the streets they call it murder 
• μυρίζεις θάνατο μα εγώ σε γυροφέρνω
• Άκου χτύπους στα Χανιά, άκου τσι κι επά κοντά

Great Day for Randomness

Ξεκινώντας τη μέρα με ένα email που μου χάριζε την πολυπόθητη είσοδο για το gigapedia (καλοί άνθρωποι σας αγαπώ τόσο πολύ) και άρχισα να κατεβάζω βιβλία και συγγράμματα, συνέχισα με μία έκρηξη λογοτεχνικής τυχαιότητας στο εξαιρετικό Watch Out 4 Snakes και ολοκλήρωσα το πρωινό μου με ένα επεισόδιο How I Met Your Mother οπου εμφανίζεται ο Hurley (yeap "Ο Hurley") τα LOST trivia δίνουν και παίρνουν ΚΑΙ επιτέλους ονοματίζεται μια κατάρα που είχαμε εφεύρει πριν χρόνια. Fnord...

και τώρα δουλειά...

ჱܓEwige Blumenkraft ჱܓ

eternal flower power επειδή κυλιόμαστε στους αγρούς
αφού περπατήσουμε για ώρες στην πόλη
που αργεί να νυχτώσει
και για τα πιο περίεργα πράγματα σε γλώσσες νέες μιλάμε
και οι μουρτζούφλιδες της πόλης σχεδόν χαμογελάνε
ή τουλάχιστον δεν τους βαστά να μας κοιτάνε
και οι πιο υπέροχοι άνθρωποι στον αέρα σε χιλιάδες χρώματα σκάνε
για αυτό eternal flower power

~Θυμάμαι τότε που χορεύανε όλοι... Δεν κοιμότανε Ποτέ αυτή η Πόλη~

Είμαι σίγουρη οτι εάν όλοι αυτοί που γκρινιάζουμε οτι κανείς πια δεν τραγουδά κανένας δε χορεύει, αποφασίζαμε να κάνουμε ένα πάρτυ στους δρόμους της πόλης, θα ήταν ίσως το καλύτερο πάρτυ που έγινε ποτέ.

Απο την άλλη βέβαια αυτοί που γκρινιάζουμε, καλά θα κάναμε να αρχίζαμε να παίρνουμε απόφαση οτι "αν δεν εκραγείς εσύ, δεν εκραγώ εγώ... αυτό το πάρτυ δεν πρόκειται ποτέ να πάρει φωτιά"...

Mikro - Αυτή η Πόλη

Θυμάμαι τότε που χορεύανε όλοι,
δεν κοιμότανε ποτέ αυτή η Πόλη

Βόλτες με φίλους, μουσική όλη μέρα
μέχρι το βράδυ αργά και ας ήταν Δευτέρα

Θυμάμαι τότε που χορεύανε όλοι,
δεν κοιμότανε ποτέ αυτή η Πόλη

Δεν κοιμότανε ποτέ αυτή η Πόλη

Θέλω να χορέψουμε όπως τότε ξανά
Να εκραγούμε !

Θυμάμαι τότε που χορεύανε όλοι,
δεν κοιμότανε ποτέ αυτή η Πόλη

--------------------------------------------------------------------------------------------


σας φιλώ και σας στέλνω στο:

BookMooch είναι ένα website στο οποίο

1. δημιουργείς ένα profile, ανακοινώνεις μια λίστα με βιβλία που θέλεις να χαρίσεις,
2. άλλοι χρήστες σας τα ζητάνε,
3. τα στέλνετε ταχυδρομικώς,
4. παίρνετε πόντους,
5. τους οποίους εξαργυρώνεις με τη σειρά σου σε βιβλία άλλων χρηστών.

δλδ πλερώνεις μόνο τα ταχυδρομικά. Γράφτείτε και έλληνες να γλιτώσουμε τα μεταφορικά :-)

κάλλιο 5 και στο χέρι...

1. Κουνάω τα χέρια μου τόσο πολύ, που σε ένα συνέδριο πήγα να ρίξω το μικρόφωνο. Αφού σκέφτομαι ότι τόσα χρόνια ατελείωτου μιλήματος για τα πάντα, πλέον δεν έχω τίποτε σπουδαίο να πω και απλώς προσπαθώ να τους υπνωτίσω.
2. Δεν μπορώ να κάνω πιπι μου άμα ακούω θόρυβο από έξω από το wc. Και μύγα να πετάει από έξω κανένα πιπί δε θα πάρει το δρόμο του. Παρόλα αυτά μπορώ άνετα να κάνω πιπι μου στη φύση και να νιώθω πολύ περήφανη για αυτή μου την πρόοδο (μετά τις 3 μέρες ελεύθερο, οι αντιστάσεις του πολιτισμού κάμπτονται η μια μετά την άλλη).
3. Μένω κάτω από το νερό όση ώρα αντέξω μέχρι να ακούσω στο κεφάλι μου τραγούδια των Beatles (something in the waaayyy she mooooveeeees).
4. Πριν λίγους μήνες ενώ καθόμουν σε ένα καφε με τον Άνθρωπο κατάλαβα ότι πραγματοποίησα όλα μου τα εφηβικά όνειρα. Από τότε νιώθω πολύ άσχημα και βλέπω ασπρόμαυρα όνειρα
5. Λίγες ώρες πριν, έμαθα από τη μητέρα μου οτι στα 3 μου έκλαιγα και παρακαλούσα να μη μεγαλώσω. Στα ξεκούδουνα. Δηλαδή εκεί που έπαιζα ήρεμο και έφτιαχνα τις ιστορίες μου, ξαφνικά τα παρατούσα και έτρεχα στην κουζίνα με δάκρυα λέγοντας «σε παρακαλώ δε θέλω να γίνω σαν και εσάς, θέλω να μείνω έτσι». 20 χρόνια αργότερα τίποτε δεν άλλαξε, ακόμη ξυπνάω τα βράδια και παρακαλώ.

και δίνω σκυτάλη στους

• modal_echoes
• alex
• loop
• seekerwh
• εντάξει άργησα

Lost Wishmaster Lyrics

απάντηση στην Μισιρλού μας

μίχαελ έντε +Pan's Labyrinth

Σου μοιάζει βγαλμένο απο τις σελίδες του "Φυλακή της Ελευθερίας"
ή του "ο Καθρέφτης μέσα στον Καθρέφτη"?

Michael Ende
Laberintho del Fauno, 2006


κάποτε
θα
γράψω
και
εγώ
για
αυτά
που
κρατάω
κάτω
απο
το
κρεβάτι

Παιχνίδια στην Εκπαίδευση

23 me Up

Έχοντας ακόμη αρκετό αλκοόλ μέσα μου για να είμαι μεθυσμένη όλο το νέο έτος, θα προσπαθήσω να καταγράψω το συνειρμό για να τον θυμάμαι όταν ξεμεθύσω εντελώς.

1. ο Λευτέρης έκραξε την καινούρια ταινία των Jim Carrey και Joel Schumacher με το όνομα 23 και μας έδειξε το trailer.
2. Είδα στο trailer οτι παίζει και η πολυαγαπημένη Virginia Madsen που ήταν και στο Electric Dreams.
3. Οπότε άρχισα να ψάχνω στο imdb
4. Ψάχνoντας για αυτή την ταινία στο imdb βρήκα μία ταινία του '98 ονόματι τί άλλο, 23.
5. Αυτή η ταινία φαίνεται τρομερά ενδιαφέρουσα και ήδη την κατεβάζω, αλλά το θέμα είναι οτι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα τα οποία ψαχουλεύοντας με οδήγησαν στον αστρονόμο/hackeroκυνηγό Clifford Stoll.
6. O Clifford Stoll είναι εντελώς linux-o-fatsa και αυτή την περίοδο πουλάει Klein Bottles
7. Τα συγκεκριμένα κατασκευάσματα δεν έχουν μέσα και έξω και με ενθουσίασαν.
8. Συνεχίζω να μη βρίσκω καμία χρησιμότητα στην εμμονή με το 23
9. Αντιθέτως μπορώ άνετα να αναπτύξω εμμονή για τα Klein Bottles

είμαι σούπερχάπι και σας αγάπησα όλους πολύ πολύ χτες

ο Μανδραγόρας

Ο Μανδραγόρας (Mandragora officinarum ) οφείλει την μυθολογία και την ιστορία του στην ανθρωπόμορφη τοξική του ρίζα (περιέχει μίγμα αλκαλοιδών όπως οι ατροπίνες κτλκτλ. Είναι γνωστό και αγαπητό σε μάγους, αλχημιστές, ιερείς, τοξικολάγνους και γιατρούς και χνάρια του βρίσκουμε σε όλους σχεδόν του πολιτισμούς, με αναφορές σε Παλαιά και Καινή Διαθήκη, Μεσαιωνικά κείμενα, Αποκρυφιστικές Βίβλους, νεορομαντικά γοτθικά κείμενα, ντο ιτ γιορσελφ - ntragks at xom και δε συμμαζέυετε.

πριν σας παραθέσω όσα βρήκα στα ελληνικά στο νετ, να σας παραθέσω δυο πληροφορίες που με εντυπωσίαζαν (σεξουαλίζουσες):
O Μανδραγόρας υποτίθετε φύτρωνε κάτω απο τους χώρους απαγχονισμών απο το σπέρμα των κρεμασμένων. Η δύναμη του κρεμασμένου περνούσε μέσα στο φυτό και του έδινε το σχήμα και τη δυνατότητα να σκοτώνει.
Επίσης, σύμφωνα με το Φίλο Λούη που είχε διαβάσει σε αυτό το βιβλίο που όμως εγώ δεν έχω βρει και 'αμα το έχετε χαρίστε το μου: οι Μάγισσες της εποχής (χαρακτιριζόμενες απο τον Λούη σαν τύπισσες μεσαιωνικά Junkies) έτριβαν τον μανδραγόρα στα σκουπόξυλα και αφού πότιζε καβαλούσαν το σκουπόξυλο και όπως αυτό άγγιζε τα πιπιά τους τριπάρανε αγρίως, εξ ου και ο κόσμος της έλεγε μάγισσες που πετάγανε σε σκουπόξυλα (και αν θυμάστε πάντα χαμογελάνε, τώρα ξέρετε και εσείς γιατί). ΌΛΟ αυτό μου φαίνεται σχετικά απίθανο αλλά άμα ακούσετε το Λούη, τα λέει τόσο πειστικά που δεν είχα λόγο να διαφωνίσω...

Ο Μανδραγόρας (Mandragora officinarum ) οφείλει την μυθολογία και την ιστορία του στην ανθρωπόμορφη τοξική του ρίζα (περιέχει μίγμα αλκαλοιδώνΗ μαγεία του Μανδραγόρα σύμφωνα με εδώ: Η διχαλωτή ρίζα του Μανδραγόρα παρομοιάζονταν με ανθρώπινο σώμα (κοιτάξτε παραπάνω γιατί) και πίστευαν ότι είχε δυνάμεις από τα σκοτεινά πνεύματα της γης. Για να ξεριζώσουν το μανδραγόρα έπρεπε να το κάνουν μόνο μεσάνυχτα (αλλού διαβάζουμε μόνο τις νύχτες με Πανσέληνο ή μόνο απο Ιέριες) και μετά από απαραίτητες προσευχές και τελετουργίες. Κάποιος ζωγράφιζε τρεις κύκλους γύρω από το φυτό με ένα μυτερό κλαδί ιτιάς και μετά έδεναν ένα μαύρο σκύλο στο φυτό με ένα σπάγκο. Ανθρώπινα χέρια δεν έπρεπε να έρθουν σε επαφή με το φυτό. 
Πίστευαν πως όταν ο μανδραγόρας έβγαινε από το έδαφος έβγαζε μια στριγκλιά που σκότωνε ή τρέλαινε όποιον δεν είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα. Όταν το φυτό είχε πια αποκοπεί από την γη μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ευεργετικούς σκοπούς. Ακόμα από την εποχή της βίβλου στην Γένεση υπάρχουν αναφορές για την χρήση του Μανδραγόρα σαν αφροδισιακό και σαν βοτάνι για τεκνοποιία. Η Ραχήλ απελπισμένη που δεν έκανε παιδιά με τον Ιακώβ κατέφυγε στον μανδραγόρα για να γεννήσει τον Ιωσήφ. Στο μεσαίωνα το φυτό ονομάζονταν "μήλο του σατανά" και πίστευαν ότι προκαλούσε τρέλα. Πίστευαν ότι κάτω από τα δέντρα που γίνονταν απαγχονισμοί φύτρωνε μανδραγόρας από το σπέρμα των κρεμασμένων. Ο μανδραγόρας ήταν βασικό συστατικό για τα μαντζούνια των μαγισσών της εποχής και το πιο κοινό παράδειγμα της κατάχρησης των φαρμακευτικών ιδιοτήτων των φυτών από αυτούς που είχαν εμμονές με τις μαγικές και οργιαστικές τελετουργίες με τις οποίες μερικά παραισθησιογόνα ναρκωτικά φυτά είχαν στενά συνδεθεί. Ο μανδραγόρας συνδέθηκε στενά με τον μεσαίωνα και πλήθος προλήψεων και αναφορών σχετικά με τις δυνάμεις του φυτού υπάρχει από εκείνα τα σκοτεινά χρόνια.

Ιατρίκες πληροφορίες που βρήκα εδώ: O μανδραγόρας, φυτό με ανθρωπόμορφη ρίζα και θρυλικές ιδιότητες που φτάνουν μέχρι την σφαίρα του μύθου εικάζεται ότι προκαλούσε κατάσταση ύπνου παρόμοια με κώμα και από εκεί και η αρχαία Ελληνική φράση «υπό μανδραγόρα καθεύδειν». (Η Ελληνική Εταιρία των Αναισθησιολόγων εξακολουθεί να έχει σαν έμβλημά της τον μανδραγόρα.)

Σύμφωνα με Παϊζάνου Μυρτώ - Φιλίππου Γιώργο. Είναι γνωστός με τα κοινά ονόματα μαντραγόρας, μαντραγούδα, καλάνθρωπος, αρκάνθρωπος κ.ά. Ο Μανδραγόρας, λόγω των δραστικών συστατικών που περιέχει κυρίως στη ρίζα του, αποτελούσε από τους πανάρχαιους χρόνους πολύτιμο και περιζήτητο φάρμακο. Βρέθηκε στους τάφους των βασιλέων των Θηβών (1800 π.Χ.) και αναφέρεται από το Θεόφραστο και το Διοσκουρίδη. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τον χρησιμοποιούσαν σαν υπνωτικό και ηρεμιστικό, ενώ κατά το Μεσαίωνα ήταν γνωστός σαν εξαιρετικό αναισθητικό για τις εγχειρήσεις. Πολλοί συγγραφείς εξάλλου του έχουν αποδώσει μαγικές και υπερφυσικές ιδιότητες. Επειδή η ρίζα του μοιάζει συχνά με ανθρώπινη φιγούρα, έγινε αιτία να δημιουργηθούν πλήθος δεισιδαιμονίες σχετικά με το φυτό. Πίστευαν ότι η παρουσία τέτοιων ριζών οφειλόταν σε φαινόμενα μετεμψύχωσης, ιδιαίτερα ατόμων που είχαν αυτοκτονήσει και ότι το φυτό βρισκόταν κάτω από την επίδραση των δυνάμεων του σκότους και της γης.