Φαίνεται οτι όποτε μιλάμε για downloading, πνευματικά δικαιώματα καλλιτεχνικών/ψηφιακών έργων και χρηματοδότηση και εταιρίες και δωρεάν/ανοιχτά business plans αυτό που πάντα μας κάνει να κουμπωνόμαστε είναι το εξής "οκ, δωρεάν μουσική/ταινίες, θάνατος στις εταιρίες και την άδικη δέσμευση των δημιουργών μεσα απο copyrights κτλκτλ" αλλά ο καλλιτέχνης (ή ο προγραμματιστής αν δεν τους θεωρείς καλλιτεχνάρες:-) και όσοι δούλεψαν για τη δημιουργία του έργου, πως θα χρηματοδοτούνται αν τους βγαλουμε έξω απο το εμπορικό κανάλι?
"Well get a day job" ήταν η χαριτωμένη απάντηση του
Richard GNU Stallman στην εξαιρετική ομιλία του στο B-FEST, όταν κάποια στιγμή ρωτήθηκε απο έναν προγραμματιστή απο το κοινό:
"ΟΚ όλα καλά να μην δουλέψω για εταιρίες που θα ζητάνε χρήματα για το λογισμικό που θα φτιάξω και δεν το αφήνουν ανοιχτό προς χρήση και διαμόρφωση, αλλά... πως θα πληρώνομαι?"
Και την αποκάλεσα χαριτωμένη γιατί ναι μεν ήταν οκ για να γελάσουμε εκείνη τη στιγμή αλλά δεν αποτελεί λύση καθώς η μέρα έχει 24 ώρες και εμείς δεν θέλουμε να δίνουμε τα 2/3 για να κάνουμε 2-3 διαφορετικές δουλειές. Με τη λογική δε του Stallman το να πληρώνεσαι απο "άνομες" ψηφιακές επιχειρήσεις είναι λάθος και "no, no", αλλα το να πληρώνεσαι απο άνομες "αναλογικές" επιχειρήσεις για να υποστηρίξεις τις ψηφιακές σου δημιουργίες είναι αμεμπτό?! Και τελικά το θέμα κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι να μην είναι ο εργαζόμενος και ο καταναλωτής υπο εκμετάλλευση/ομηρεία.
Πιο πριν όμως ο ίδιος ο Stallman είχε δώσει μια εξαιρετική λύση, αναφερόμενος στο
Global Patronage. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, τα ψηφιακά έργα (Mp3s, movies, digital pics βιβλία, software, information services κτλ) είναι δωρεάν, ανοιχτά προς χρήση και μετατροπή και ο χρήστης πληρώνει ένα χρηματικό ποσό είτε μέσω φορολογίας ή μέσω του ISP του ή με το πάτημα ενός κουμπιού, το οποίο διανείμετε στους ΙΔΙΟΥΣ τους καλλιτέχνες, δημιουργούς, συγγραφείς, software creators της επιθυμίας του!
Υπάρχουν πολλά schemes, ένα μιλάει για συγκεκριμένο ποσό το οποίο θα πληρώνει ο χρήστης, άλλο οτι ο ίδιος ο χρήστης επιλέγει πόσο και εάν θέλει να πληρώσει
ΑΝΩΝΥΜΑ πατώντας ένα κουμπί το οποίο θα βρίσκεται για παράδειγμα στον music/movie player ή στον e-reader του κτλκτλ (τεράστιο θέμα αυτό το ανώνυμα, καθώς αυτή τη στιγμή μέσα απο τις πιστωτικές μας και το σημερινό e-shopping παρέχουμε πληροφορίες για το τι μας αρέσει/αγοράζουμε/πιστεύουμε).
Με αυτό τον τρόπο ο καθένας απο εμάς γίνεται αυτόματα ουσιαστικός υποστηρικτής των καλλιτεχνών/δημιουργών που του κάνουν τη ζωή καλύτερη, ευκολότερη και πιο ευχάριστη, αγνοώντας τους μεσάζοντες και διανέμοντας δίκαια τα χρήματα σε αυτούς που δημιουργούν και δεν δίνει τα χρήματα του σε άσχετους super-stars, εταιρίες και διαφημιστές οι οποίοι δεν μεταφέρουν ποσό στον αρχικό δημιουργό. Γινόμαστε μαικήνες/πατρόνοι/υποστηρικτές των ανθρώπων που θαυμάζουμε και όχι των εταιριών που εκμεταλεύονται τη δουλειά τους. Ποιος απο εσάς δεν θα πατούσε το κουμπάκι μετά απο ένα εξαιρετικό σόλο στην κιθάρα ή αφού έχει δει μια ταινία που του έφτιαξε τη μέρα ή αφού διάβασε ένα εκπληκτικό άρθρο?! Εγώ πάντως θα το έκανα...
Δείτε περισσότερα και καλύτερα στο
http://www.mecenatglobal.org και στο
http://www.gnu.org/philosophy/freedom-or-copyright.html και στο
itu.int
