Τρίτη, Νοεμβρίου 30, 2010

Thus bind thyself, and thou shalt be for ever free

η πειθαρχία μου λείπει. χρησιμοποιώ σύμβολα για να πραγματοποιήσω τις πιο απλές εργασίες και να επαναφέρω εγκαίρως τον εαυτό μου στην τάξη. τις περισσότερες φορές με πρόσκαιρη επιτυχία και φθαρτή διάρκεια. ας μη γελιέμαι όμως, είμαι εκτός τάξης εδώ και καιρό.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 25, 2010

Great Day for Randomness

Ξεκινώντας τη μέρα με ένα email που μου χάριζε την πολυπόθητη είσοδο για το gigapedia (καλοί άνθρωποι σας αγαπώ τόσο πολύ) και άρχισα να κατεβάζω βιβλία και συγγράμματα, συνέχισα με μία έκρηξη λογοτεχνικής τυχαιότητας στο εξαιρετικό Watch Out 4 Snakes και ολοκλήρωσα το πρωινό μου με ένα επεισόδιο How I Met Your Mother οπου εμφανίζεται ο Hurley (yeap "Ο Hurley") τα LOST trivia δίνουν και παίρνουν ΚΑΙ επιτέλους ονοματίζεται μια κατάρα που είχαμε εφεύρει πριν χρόνια. Fnord...

και τώρα δουλειά...

Δευτέρα, Νοεμβρίου 22, 2010

Καιρός για σούπα με κολοκύθα και γάλα καρύδας

Το Σάββατο βρήκα κομμάτια καθαρισμένης κολοκύθας και μου ήρθε τρελή όρεξη για βελουτέ σουπίτσα. Αγαπάω τόσο πολύ την κοκοκύθα αλλά πάντοτε κόβομαι και διστάζω να την αγοράσω, οπότε και έκανα πάρτυ όταν βρήκα τα υπέροχα πορτοκαλιά κομμάτια στο σουπερ μάρκετ. Αρχικά σκέφτηκα να φτιάξω την αγαπημένη μου με κολοκύθα+γλυκοπατάτα+πράσο αλλά ήθελα κάτι πιο απλό οπότε και θυμήθηκα την καρύδα και τους γλυκούς της χυμούς.

e-Λυκά
3- 4 κούπες κομμάτια κολοκύθας
2 κουταλιές σούπας βούτυρο
1 κούπα ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
1 και 1/2 κούπες γάλα καρύδας
2 κούπες ζωμός κοτόπουλο ή λαχανικών
φρέσκο πιπέρι
μπαχάρια
αλάτι
μοσχοκάρυδο και φρέσκο κρεμμυδι για γαρνιτούρα

Παρασκευή (και σάββατο)
Λιώνουμε το βούτυρο σε μέτρια φωτιά. 
Προσθέτω κρεμμυδάκια και σκορδάκι και σοτάρω μέχρι να πάρουν ένα λαχταριστό χρυσαφί χρώμα (περίπου 10 λεπτάκια). 
Προσθέτω τα κομμάτια κολοκύθας και ανακατεύω για λίγο. 
Στη συνέχεια προσθέτω τον ζωμό και τα μυρωδικά μου (εκτός απο το μοσχοκάρυδο) και περιμένω να βράσουν. Μπορείτε να χαμηλώσετε τη φωτιά και να βάλετε το καπάκι. Αφήνουμε για 30 λεπτά αλλά ανακατεύουμε συχνά.
Πολτοποιούμε το μείγμα στο μπλέντερ και επιστρέφουμε τη βελουτέ πλέον σουπίτσα μας στη κατσαρόλα. Προσθέτουμε το γάλα καρύδας (δοκιμάζουμε φυσικά για να δούμε πότε και πόσο μας αρέσει). Συμπληρώνουμε με αλάτι και πιπεράκι φρέσκο εάν το επιθυμούμε και σερβίρουμε σε μπολάκια.
Πασπαλίζουμε λίγο μοσχοκάρυδο στην σουπίτσα μας (ή και φρέσκο κρεμυδάκι για χρώμα) και βουρ με νόστιμο κρασάκι!

Κυριακή, Νοεμβρίου 07, 2010

αγαπάω μια πόλη σε φρίκη

...και ενώ ο Στέλιος Ελληνιάδης μιλάει για το (τ)έλος της Αθήνας  στην ελευθεροτυπία και ενώ κάθε μέρα βλέπω σκηνές που με πληγώνουν ή με προσβάλουν ή σιγά σιγά με τρομάζουν και εμένα http://tvxs.gr/node/69485  υπάρχουν μέρες και υπάρχουν στιγμές που ανοίγει η καρδιά.
Σήμερα σε μια τόσο αντιφατική μέρα όσο η μέρα των ανούσιων για μένα δημοτικών εκλογών, πήρα την οικογένεια να τους δείξω τη δική μου Αθήνα μακρυά απο τους γελοιές εκλογικές υποσχέσεις και τη φρίκη των δελτίων της TV. Αυτή του κέντρου της έκπληξης και της απογοήτευσης και τον όμορφων μικρών μαγαζιών και των σκοτεινών στενών με τα δεκάδες πωλητήρια διαμερισμάτων και μονοκατοικιών που κανένας δεν θέλει πια να κατοικήσει. Αυτή του κέντρου των εξαιρετικών συνθημάτων στους τοίχους και των δημιουργικών graffity πάνω σε εγκαταλελειμμένα σπίτια που ματώνουν αναμνήσεις απο τοίχους που χάσκουν. Μιλούσα για στιγμές και φίλους και χορούς και γέλια και αυτοσχέδια πάρτυ ενώ εξηγούσα τι είναι οι γεμάτες με αίμα σύριγγες. 
Επισκεφτήκαμε ανοιχτές gallery και μετρήσαμε τα γυαλιά απο τα χθεσινοβραδινά σπασμένα αυτοκίνητα. Αποφύγαμε τους δρόμους της θλίψης και καταλήξαμε σε μικρά πάρκα. Ευγενικοί και χαμογελαστοί άνθρωποι μας θύμισαν οτι τελικά μια αγκαλιά χρειάζεσαι για να ευτυχίσεις και καταλήξαμε στο Άλσος Βεΐκου οπου έχουν τοποθετήσει όργανα γυμναστικής και παιδιά, μαμάδες, μπαμπάδες κάνανε γυμναστικοί γελώντας... και μου είπαν για ιδέες να βελτιωθεί η πόλη και κοκκίνησαν τα μάγουλα και χωνέψαμε το εξαιρετικό πολίτικο πιλάφι και νιώσαμε οτι..


μωρέ όλα μπορεί να έχουν νόημα...όλα... ακόμη και τις πιο ανόητες ημέρες