αυτο το μήνα είμαι ανεμώνη

Pulsatilla

fucking happy times

μια απο τις πιο ευτυχισμενες μερες. χωρις τονους. κοπενχαγη. πολυ γελιο. πολυ δρομος. πολλες σπειρες. πολυ ευγενεια. πολυ φωτεινα. πολυ παγωμενα. πολυ ουσιαστικα. συνεδριο γεματο υπεροχους ανθρωπους. συνεδριο γεματο ιδεες. παρουσιαση που πηγε καλα. θαυμασμος για ολες αυτες τις ιδεες. για ολους αυτους τους φωτεινους ανθρωπους. για ολο αυτο το δασος της γνωσης. αγχος για το μελλον. σκεψεις και προβληματισμοι για αυτο που κανω. για τα χρονια που περνανε. για το δασος που γυροφερνω. και ξαφνικα sms. πηρες την υποτροφια τι θα τα κανεις τοσα χρηματα. μονο και μονο για να κανω αυτο που αγαπαω. μονο και μονο για να χαθω στο δασος. δεν εχω λογια. θελω να χαθω στο δασος.

στα δελτία των 8 τα βλέπεις και τρως

Στο δελτίο του Star προτείνουν Κάρμεν, Ξυλούρη, Frankenstein  και Active Member, δίνοντας πληροφορίες και τιμές... Σε αυτό με τους Σεφ γέλασα με τους κριτές (μετράνε) και στο στο Game On του MTV είδα καινούριους τίτλους... λές να αγοράσω TV?

τα ύστερα του κόσμου ( με την καλή έννοια )
-ή απλά κατάλαβαν οτι φέτος είναι η χρονιά της TV καθώς δεν έχουμε χρήματα ούτε για να πάμε πλατεία-

Η Γάτα στο Παζάρι...

Ηρθαν τα FabBoyz και με πήραν απο τo lab για να πάμε να ανταλλάξουν τα πράγματα τους στο Σύνταγμα. Εκεί η Athens Voice είχε στήσει ένα μικρό παζάρι ανταλλαγής και πολλοί καλοί άνθρωποι είχαν αφήσει τα αντικείμενα τους, είχαν πάρει κουπόνια ανταλλαγής που έγραφαν DRINK ME και επέστρεφαν σε λίγη ώρα, περίμεναν σε μια ουρά και ανέβαιναν λίγοι λίγοι σε μια όμορφα στημένη εξέδρα με τα αντικείμενα προς ανταλλαγή. Με εντυπωσίασε το DRINK ME και σκέφτηκα αμέσως την Αλίκη και οτι εγώ θα ήμουν η Γάτα. Η Γάτα στο Παζάρι. Με εντυπωσίασαν τα αντικείμενα που το καθένα θα είχε μια ιστορία να πει. Με εντυπωσίασε οτι περιμέναμε όλοι υπομονετικά στην ουρά και διάφοροι όμορφοι άνθρωποι μας βγάζανε φωτογραφίες. Πολλές φωτογραφίες. Στο τέλος έβγαλα και εγώ την κάμερα μου και τους έβγαζα και εγώ για να μη νιώθουν εκτός εικόνας. Τα FabBoys είχαν φέρει τρομερά αντικείμενα τα οποία είχαν γίνει ανάρπαστα αλλά γενικά όλα τα πράγματα είχαν ιστορική αξία. Ή όχι...

Με εντυπωσίασε και οτι ακριβώς απέναντι απο την υπερυψωμένη εξέδρα είχαν τοποθετήσει ένα μικρό λοφίσκο με γρασίδι και παγκάκια, οπου κόσμος καθόταν και κοίταζε τους ανθρώπους να περιεργάζονται τα αντικείμενα και να επιλέγουν. Μας φαντάστηκα σε μερικά χρόνια να καθόμαστε να κοιτάζουμε σιωπηλοί όσους μπορούν ακόμη να αγοράσουν αντικείμενα. Σε ξύλινα παγκάκια, με ποπκορν και έναν καλό φίλο. Θα κρατιόμαστε χέρι χέρι και μετά θα σηκωνόμαστε πάντα σιωπηλοί και πάντα χέρι χέρι και θα ανεβαίνουμε την καταπράσινη Πανεπιστημίου. Θα γελάμε και θα βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα πάνω σε ταράτσες. Χωρίς αντικείμενα...

Πίσω στην όχι ακόμη ανθισμένη Πανεπιστημίου, τα FabBoyz μου χάρισαν 3 κουπόνια και έτσι μπόρεσα να αποκτήσω ένα μπλε ηλεκτρίκ καρτούτσο, μια μπλε σειρήνα περιπολικού και ένα μικρό Menorah. Ήθελα να κρατήσω τα κουπόνια που λέγανε DRINK ME, αλλά δεν ήθελα να φανεί οτι κάνω την ψιλομύτα και διάλεξα τα πιο ασύνδετα αντικείμενα που μπόρεσα να φανταστώ. Σκέφτηκα πως θα τα συνδυάσω για να τα εγκαινιάσω σε μια βραδυά. Μπορώ να κάνω ένα πάρτυ και να καλέσω εβραίους φίλους για να πιούμε sangria σερβιρισμένη στην μπλε κανάτα ενώ έχω ανάψει την σειρήνα. Για το εφέ. Για να γιορτάσουμε τα πράγματα μου. Τα αντικείμενα μου. Αφού πρώτα βρω ένα μέρος να τα τοποθετήσω. Και νιώσω καλά...