Με εντυπωσίασε και οτι ακριβώς απέναντι απο την υπερυψωμένη εξέδρα είχαν τοποθετήσει ένα μικρό λοφίσκο με γρασίδι και παγκάκια, οπου κόσμος καθόταν και κοίταζε τους ανθρώπους να περιεργάζονται τα αντικείμενα και να επιλέγουν. Μας φαντάστηκα σε μερικά χρόνια να καθόμαστε να κοιτάζουμε σιωπηλοί όσους μπορούν ακόμη να αγοράσουν αντικείμενα. Σε ξύλινα παγκάκια, με ποπκορν και έναν καλό φίλο. Θα κρατιόμαστε χέρι χέρι και μετά θα σηκωνόμαστε πάντα σιωπηλοί και πάντα χέρι χέρι και θα ανεβαίνουμε την καταπράσινη Πανεπιστημίου. Θα γελάμε και θα βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα πάνω σε ταράτσες. Χωρίς αντικείμενα...
Πίσω στην όχι ακόμη ανθισμένη Πανεπιστημίου, τα FabBoyz μου χάρισαν 3 κουπόνια και έτσι μπόρεσα να αποκτήσω ένα μπλε ηλεκτρίκ καρτούτσο, μια μπλε σειρήνα περιπολικού και ένα μικρό Menorah. Ήθελα να κρατήσω τα κουπόνια που λέγανε DRINK ME, αλλά δεν ήθελα να φανεί οτι κάνω την ψιλομύτα και διάλεξα τα πιο ασύνδετα αντικείμενα που μπόρεσα να φανταστώ. Σκέφτηκα πως θα τα συνδυάσω για να τα εγκαινιάσω σε μια βραδυά. Μπορώ να κάνω ένα πάρτυ και να καλέσω εβραίους φίλους για να πιούμε sangria σερβιρισμένη στην μπλε κανάτα ενώ έχω ανάψει την σειρήνα. Για το εφέ. Για να γιορτάσουμε τα πράγματα μου. Τα αντικείμενα μου. Αφού πρώτα βρω ένα μέρος να τα τοποθετήσω. Και νιώσω καλά...
1 σχόλιο:
Χαχαχα! Ωραίο post και ωραίο video, thanks!
Δημοσίευση σχολίου