δεν το καταλαβαίνω

Να με βάζεις να τρώω μπούκοβο με λίγο κριθαράκι και να με πειράζεις ανελέητα επειδή έκλαιγα και έβηχα αλλά απο την λαιμαργία το έτρωγα, το καταλαβαίνω.
Να χορεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο και να μας πετάς χαρτοπετσέτες ενώ τα σπάγαμε και μετά να λες μα πως χορεύεις με τόση ένταση, ενώ με ξεπερνούσες στα ποδοβολητά, το καταλαβαίνω.
Να έρχεσαι να μας βρεις πάνω στα κατσάβραχα Οκτώβρη μήνα με ένα φανελάκι και να τουρτουρίζεις και να σου δίνω το δικό μου και εσύ να λες ά ρε ψυχή και μετά να μου λες θα κρυώσεις, το καταλαβαίνω.
Να μου φτιάχνεις τα πιο γλυκά κοκτέιλς και μετά να δοκιμάζεις και να ξυνίζεις τα μούτρα σου πως την πίνω την βλακεία, σκέτο πετιμέζι είναι, το καταλαβαίνω.
Το οτι συμφωνούσαμε στα πάντα διαφωνώντας και εκεί που έλεγα πάει αυτός διαφωνεί και βαρέθηκε και αμάν με την ξεροκεφαλιά του, έσκαγες στα ξαφνικά με δωράκι απίθανο κάτω απο τον πάγκο σου και φώτιζα ολόκληρη σαν παιδί πρωινό πρωτοχρονιάς.
Το οτι ήρθες σπίτι μου και δεν έφευγες και κοιμήθηκες εκεί και φάγαμε πρωινό πρωτοχρονιάτικο και γελάγαμε και λέγαμε να το ξανακάνουμε, αλλά να έχω γίδα βραστή και μπούκοβο, αλλιώς δεν έχει νόημα, το καταλαβαίνω και αυτό.
Το ότι βιαζόσουν για τα πάντα και όλο χαμογέλαγες πονηρά και με κοίταγες και σε κοίταγα και ξέραμε ρε παιδί μου και μου έδινες φάπες, μόνο εσύ, γιατί μόνο εσύ έλεγες, μη φοράς αυτά τα μακρυά θα σου ορμίσω, λύκος είμαι, το καταλαβαίνω.
Να μου λες θα το πουλήσω το μαγαζί και να σου λεω ρε πας καλά, που θα μαζευόμαστε, νιώσε, και εσύ να γελάς και να κλείνεις το μάτι και εκεί που πάω να θυμώσω να βγάζεις οψιδιανούς και βιβλία και μαγικές σφραγίδες και παιδικές ζωγραφιές και ρακόμελα φτιαγμένα απο εσένα που να ξέρεις δεν μαρέσανε ποτέ, για σενα τα έπινα και μέθαγα, επειδή τα κέρναγες, το καταλαβαίνω και αυτό.
Να με παίρνουν όμως Κυριακάτικα να μου πουνε τα μαντάτα σου που για άλλη μια φορά μας άφησαν κατάπληκτους, και να μας τη φέρνεις γυριστή, πιστός σε όσα είπες, πιστός σε όσα έκανες εκεί που δεν το περιμέναμε, ε αυτό δεν το καταλαβαίνω, καφρίλα ρε συ, καφρίλα και πέτσα, πως το λέτε... χώρια που το έκανες εντελώς Discworld και τον έρμο το ΘΑΝΑΤΟ τον εφρίκαρες στανταράκι...

~*The Cosmic Joke is on again - Skidoo23 *~

Μα(ν)τζούνια

Ξεκίνησα τη μέρα μου παίρνοντας εχινάτσια στο πρωινό μου τσάι, με μέλι απο τα χεράκια φίλου παλιού και καλού απο την Κέρκυρα, για να μαλακώσει ο λαιμός. 

Λίγο αργότερα έβαλα σπαθόλαθο ή βαλσαμόλαδο αν το προτιμάτε, στην πληγή στα χείλια μου την οποία φρόντισα να περιποιούμε με αλοιφή απο Μέλισσα τις προηγούμενες μέρες. Χάρη σε αυτά η ερπούλα, εξ υπερκοπόσεως προερχόμενη, έκανε έναν κύκλο 4 ημερών μονάχα.

Λίγο αργότερα ήπια έγχυμα ματζουράνας για το βήχα μου, ενω προετοίμασα άγρια σαμοθρακιώτικη αρχαγγελική για να με βοηθήσει με τα ουρολογικά και με το "βράσιμο" στα πνευμόνια το οποίο υποχώρισε άμεσα.

Δεν ξέρω αν πρέπει να νιώσω περήφανη για τις γνώσεις μου και τις νέες μου ικανότητες ή αν πρέπει απλά να συρθώ κάτω απο μια πέτρα και να περιμένω να με αποτελειώσουν όλες αυτές οι μικρές χαριτωμένες καταστροφές του οργανισμού μου. Μαμά γερνάω λέμε και έχει πλάκα...

α και επίσης αν ρίξετε σπαθόλαδο στο αι φον δεν καταλαβαίνει πράμα. Θα δω στο μέλλον αν συμβαίνει το ίδιο και με τα άλλα έλαια που μου βρίσκονται και είναι πρόθυμα να πέσουν πάνω του.