<\/>American God<\/>

Εκεί που λέω πάει δεν έχει άλλες φανταστικές πτήσεις, επανέρχεται ο κύριος Gaiman και κάνει τη σελίδα προέκταση απο τα δάχτυλα σου. Είχα διαβάσει το βιβλίο πριν μήνες και ακόμη να το απομυθοποιήσω. Τρεχάτε και δωρίστε τη δουλειά του σε όσους αγαπούν τον φαντασιακό παιδικό τρόμο.



Και μια που σκέφτηκα τις επαναμυθέυσεις. Αυτό τον καιρό και μάλλον για πολύ καιρό, έχω παρεδώσε με μια γυναίκα τρομερά ερωτεύσιμη. Μπαίνει στο χώρο και γεμίζει ο τόπος γυναίκα, κορίτσι, πως το λένε. Δε διστάζει να δώσει και να δωθεί. Οι φίλες γκρίνιάζουν γιατί χάθηκαν τα 'ρσενικά και εγώ είχα αρχίσει να ψάχνω ακομπλεξάριστη γυναίκα με το φανάρι. Που να βλέπει γυναίκα και να χαμογελάει, να βλέπει άντρα και να μη γυρίζει το μάτι της, να βλέπει ανθρώπους και όχι ευκαιρίες. Και να είναι και γάτα παπουτσωμένη. Μου είχε λείψει ο ζωντανός απλός μύθος. Απλός, ακομπλεξάριστος και κατανοητός. Δίχως μεγάλα λόγια και μικρά συναισθήματα. Sweet!