ως αδάμας άσπιλος, αγνή

όταν η μητέρα (πως είστε μητέρα?) ακούσει το ρόπτρο να χτυπά δύο φορές, θα ισιώσει το σεμεδάκι της τηλεόρασης, θα με κοιτάξει αυστηρά (συμμορφώσου άμυαλη, κοίτα στο πάτωμα) και θα ανοίξει στους συμπεθέρους.

Μετά τις απαραίτητες αβρότητες και το γλυκό κουταλιού που θα τους τρατάρω με τα χεράκια μου (Ευλαμπία εσείς το φτιάξατε? μάλιστα κυρία Ορτανσία. Να με λέτε μητέρα, τώρα που θα σας πάρει ο Aνανίας μας, θα σας έχω σαν κορούλα μου. Μάλιστα κυρία μητέρα..) θα έρθει η ώρα της ερώτησης.

• Εχμ... επειδή οι καιροί είναι πονηροί σκευτόμασταν, σαν γονείς πάνω απ'όλα αλλά και σας μέλλοντες γονείς της Ευλαμπίας σας, δηλαδή και ο Ανανίας ήθελε να γνωρίζει... όχι οτι υπάρχει αμφιβολία, αλλα... όπως είπα οι καιροί είναι πονηροί. Η Ευλαμπία σας... τι υπόληψης είναι, τι φήμη έχει, μη και τη σχολιάζει δυσμενώς ο κόσμος εις τας ρούγας?

τότε η μητέρα, θα λάμψει, θα σηκώσει το φρύδι και θα πει με ένρινη φωνή.

• Ευλαμπία, φέρε τα print outs...

και η αλήθεια θα λάμψει... Η κόρη είναι ως αδάμας άσπιλος και αγνή...

Άνδρες e-bayers,
φανείτ’ αντάξιοι αυτού.
Aνοίκεια
πάθη απαρνηθείτε.
Επιείκεια
το δίκαιον να συνοδεύη.
Aυστηρά
αν ην’ η κρίσις σας, ας ήναι καθαρά
επίσης — ως αδάμας άσπιλος, αγνή.
Το έργον σας εις τ’ αγαθά και ευγενή
να ήναι οδηγία, και διοίκησις
σώφρων. Ουδέποτε μωρά εκδίκησις.

(σχωρέστε με για τον διαμελισμό του Καβάφη αυτό μου ήρθε της άμυαλης)