23 me Up

Έχοντας ακόμη αρκετό αλκοόλ μέσα μου για να είμαι μεθυσμένη όλο το νέο έτος, θα προσπαθήσω να καταγράψω το συνειρμό για να τον θυμάμαι όταν ξεμεθύσω εντελώς.

1. ο Λευτέρης έκραξε την καινούρια ταινία των Jim Carrey και Joel Schumacher με το όνομα 23 και μας έδειξε το trailer.
2. Είδα στο trailer οτι παίζει και η πολυαγαπημένη Virginia Madsen που ήταν και στο Electric Dreams.
3. Οπότε άρχισα να ψάχνω στο imdb
4. Ψάχνoντας για αυτή την ταινία στο imdb βρήκα μία ταινία του '98 ονόματι τί άλλο, 23.
5. Αυτή η ταινία φαίνεται τρομερά ενδιαφέρουσα και ήδη την κατεβάζω, αλλά το θέμα είναι οτι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα τα οποία ψαχουλεύοντας με οδήγησαν στον αστρονόμο/hackeroκυνηγό Clifford Stoll.
6. O Clifford Stoll είναι εντελώς linux-o-fatsa και αυτή την περίοδο πουλάει Klein Bottles
7. Τα συγκεκριμένα κατασκευάσματα δεν έχουν μέσα και έξω και με ενθουσίασαν.
8. Συνεχίζω να μη βρίσκω καμία χρησιμότητα στην εμμονή με το 23
9. Αντιθέτως μπορώ άνετα να αναπτύξω εμμονή για τα Klein Bottles

είμαι σούπερχάπι και σας αγάπησα όλους πολύ πολύ χτες

Βοήθεια asap!!! Στο βάθος Κήπος?!

Ποιό club/bar είναι ο Κήπος?
Βρήκα στο Avopolis.gr το παρακάτω δελτίο τύπου και κανένα άλλο Info στο νετ...
βοηθήστε μας για να λικνήσουμε τα κορμιά μας 2 μέρες πριν αλλάξει ο χρόνος...

'Friday I ‘m Ιn Love' Night @ Κήπος, Αθήνα
29/12/2006

“Friday I ‘m Ιn Love” Night
Με τον Πελοπίδα Σίσκο
Από τους Cure στους Depeche Mode
αναζητώντας το «Κορίτσι του Μάη»!

Η νύχτα μας θα ξεκινήσει με αξέχαστες επιτυχίες των Olympians και θα θυμηθούμε τον ΤΡΟΠΟ που ο ΑΛΕΞΗΣ κρύβεται πίσω από τις λέξεις μαζί με το ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΜΑΗ.
Στη συνέχεια θα περιπλανηθούμε στη δεκαετία του 80 και θα ηλεκτριστούμε από τα ντελικάτα vibes των Cure και την μελωδική φωνή του Robert Smith.Δε θα λείψουν βέβαια και οι αγαπημένοι Depeche Mode με τα τραγούδια ύμνους!
Friday I ‘m in love, enjoy the silence, a forest, never let me down again είναι τραγούδια σταθμοί στα οποία θα κάνουμε μια στάση. Παρέα μας θα βρίσκονται οι Police, Duran Duran, New Order και άλλα αγαπημένα συγκροτήματα της δεκαετίας αυτής.
Το βράδυ θα συνεχιστεί με χορευτική διάθεση και πολύ κέφι από τη δεκαετία του 90 με τραγούδια όπως I ‘ve got the power, I like to move it, Rock this party και με Madonna, Moloko, Gala……

Την ίδια νύχτα στον «Κήπο»
Η απόλυτη χορευτική Νύχτα
Το ντελίριο της ιταλικής μουσικής
A far l’ amore (Italian night)
Η Rafaela Cara συναντάει τον Lucio Dala!

Ασπρόμαυρες νύχτες που παραπαίουν μεταξύ ρομάντζου και παρακμής βόλτες στην Piaza Navone και βουτιές στην Fontana di Trevi Η Ιταλία του Fellini, της Monica Viti, του Morricone. Της Μαφίας της Τέχνης και της Βέσπας. Μεγαλειώδεις γυναίκες- επικίνδυνοι άντρες. Η Rafaela Cara συναντάει τον Lucio Dala και η Mina τον Renato Carozone Μια βραδιά για να ερωτευτείτε, να φιλοσοφήσετε, να χορέψετε ή απλώς να πείτε τον πόνο σας στον barman, μια βραδιά για να αφεθείτε στο ντελίριο και τη νοσταλγία της Ιταλικής μουσικής

After all
Maniani you’ll never be
Στα πλατό η Orangelly

Camarillo Brillo - Paragelia

or πάτησε εδώ και σώσε
Μου πήρε τόση ώρα να το ανεβάσω που του άξιζε ολοδικό του post.
Σαν να λέμε "μαγείρευα όλη μέρα κωλόπαιδα, μόνο αυτό θα φάτε".
Καλή Όρεξη

is that a real poncho...
i mean is that a mexican poncho, or is that a sears poncho?
Hmmm...no foolin ...

e.g. παω για Gift-Quest φορώντας τι άλλο... poncho... no foolin'

Camarillo Brillo - Zappa Day

She had that
Camarillo brillo
Flamin out along her head,
I mean her mendocino bean-o
By where some bugs had made it red

She ruled the toads
Of the short forest
And every newt in idaho
And every cricket who had chorused
By the bush in buffalo

She said she was
A magic mama
And she could throw a mean tarot
And carried on without a comma
That she was someone I should know

She had a snake for a pet
And an amulet
And she was breeding a dwarf
But she wasnt done yet
She had gray-green skin
A doll with a pin
I told her she was awright
But I couldnt come in
(I couldnt come in right then...)

And so she wandered
Trough the door-way
Just like a shadow from the tomb
She said her stereo was four-way
An Id just love it in her room

Well, I was born
To have adventure
So I just followed up the steps
Right past her fuming incense stencher
To where she hung her castanets

She stripped away
Her ranchid poncho
An laid out naked by the door
We did it till we were un-concho
An it was useless any more

She had a snake for a pet
And an amulet
And she was breeding a dwarf
But she wasnt done yet
She had gray-green skin
A doll with a pin
I told her she was awright
But I couldnt come in
(actually, I was very busy then)

And so she wandered
Trough the door-way
Just like a shadow from the tomb
She said her stereo was four-way
An Id just love it in her room

Well, I was born
To have adventure
So I just followed up the steps
Right past her fuming incense stencher
To where she hung her castanets

She said she was
A magic mama
And she could throw a mean tarot
And carried on without a comma
That she was someone I should know

(is that a real poncho...i mean
Is that a mexican poncho
Or is that a sears poncho?
Hmmm...no foolin ...)

Undead Undead Undead

Αντί να ψάχνω papers, σκευτόμουν τα περι αθανασίας και web:

So... εχω γράχει χιλιόμετρα Online. Σε λίστες, σε emails, σε φόρα, σε e-zines, σε chatrooms, σε blogs. Μόνη μου, με παρέα, με φίλους, με αγνώστους, με συνεργάτες, με συναδέλφους, με το κενό, με ανθρώπους που θαύμαζα απο παιδί, με εμένα την ιδία. Οι στιγμές μας Logάρονται, κάνουν cached και η φήμη μας περνάει απο στόμα σε στόμα και απο οθόνη σε οθόνη. Σε ημιεπαγγελματικα Newsletters, σε infamous fora, σε multiple blogs. ζαλίστηκα και μόνο που σκεύτηκα όλες τις γραμμές, όλα τα πρόσωπα, όλα τα κενά, όλα? ε όσα αντέχω...

Στο Wired είχα διαβάσει για profil στο MySpace των οποίων οι ιδιοκτήτες σκοτώθηκαν, αλλά τα τα ίδια συνεχίζουν να δέχονται comments. Θυμήθηκα πριν απο μερικά χρόνια όταν η κοινότητα του ελληνικού irc είχε θρυνήσει το χαμό ενός παιδιού και οτι μήνες μετά γραφόντουσαν Posts σε δεύτερο πρόσωπο. Και σήμερα έπεσα πάνω σε κάτι κείμενα του Timothy Leary περι αιωνιότητας. Τι στάχτες θα σκορπίσουμε online?

Έχοντας περάσει μεγάλο μέρος του ελεύθερου και εργασιακού μου χρόνου online, με διάφορες περσόνες, και πολλές υπέροχες ιστορίες, αναρωτιέμαι. Will they miss us when we're gone?

...ξύπνησε ο Ανθρωπος, πάω να τον πειράξω...

New Year's Revolution

Ποτέ δεν κατάφερα να ακολουθήσω μια μόδα με επιτυχία. Είτε τη σνόμπαρα απο την αρχή, είτε δεν την έπαιρνα καν μυρωδιά. Αυτή τη μόδα-παράδοση δε με τα new year resolution δεν την κατάλαβα ποτέ. Γιατί Sony και καλά ενώ θα έπρεπε να είμαι εκστατικά ευτυχισμένη και ιδανικά μεθυσμένη να βγάλω μολύβι και χαρτί, να συλλέξω όλα τα σκουπίδια της χρονιάς και να αρχίσω τις ανταποκρίσεις και τα συμπεράσματα?

Φέτος μας έπιασε με τον Άνθρωπο και με κανα δύο φίλους, μια τάση ξεσκαρταδούρας απο την παραμονή των χριστουγέννων. Όχι τυχαία και όχι δίχως αφορμή. Απλώς ήρθε αυτή η εποχή του χρόνου-των χρόνων που βλέπεις μερικά πράγματα πιο ωμά. Σαν ωμό σολωμό που στον σερβίρουν με το λεμονάκι του και ξέρεις οτι πριν καν τον αγγίξεις με τη γλώσσα σου, θα έχει αποκαλύψει η μυρωδιά το αν θα κλείσεις τα μάτια με απόλαυση ή αν θα τον αρνηθείς μια και καλή.

Εχμ... Ηλίθιο αυτό με το σολωμό, αλλά πείνασα. Δυο μέρες τώρα, ξεσκαρτάριζα μέσα μου (όχι τα δικά μου, όχι τις αποφάσεις μου και τις επιλογές μου, γιατί αυτά κάθε μέρα τα περνάω απο κόσκινο) τους ανθρώπους που είναι μπρος μου πίσω μου δεξιά μου και αριστερά μου (όποιος είναι τα φυλάει φτου και βγαίνω).

Και εκεί που καταλήξαμε με τον Ανθρωπο ανάμεσα σε σοκολάτες, ξεθυμασμένακρασιά, αυτοσχέδιες Pizzες και πετυχημένες playlists, είναι οτι φτάνουν τα πειράματα, δεν έχουμε άλλο χρόνο να καταναλώσουμε με πρσπάθειες πάνω σε φιλίες που κάποτε ήταν και κάααααποτε έμοιαζαν και κάαααποτε άξιζαν. Υπάρχει ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρον κόσμος εκεί πάνω και δεν έχω την πολυτέλεια να μένω στην Υπόγα μου δίχως να τον γεύομαι. Δεν είμαι της άποψης να σβήνω κινητά και ανθρώπους. Δεν μπορεί το σβήσιμο ενός κινητού να με βοηθήσει να μην νοσταλγώ αυτά που είχα κάποτε και τώρα είναι Nevermore. Δεν φεύγουν έτσι οι άνθρωποι απο τη ζωή σου. Εχουν ήδη φύγει και εσύ κρατάς τις σκιές τους με μερικά "τι νέα, όλα καλά? για πες...".

Εγκαινιάζω λοιπόν μία Επανάσταση. Την Επανάσταση του Νοήματος. Οτι έχει νόημα μένει, ότι έχει ουσία και σκοπό και αγάπη μένει... ότι δεν έχει... στο ντουλαπάκι με αγάπη και σβέλτα. Εδώ και λίγα χρόνια είχα βάλει στην άκρη το Νόημα χάρην της καλής καρδιάς. Αλλά μάλλον αυτά τα δυο πάνε χέρι χέρι.

Δέχτηκα πολύ αγάπη και αγκαλιές και συγκίνηση και τρυφερότητα αυτό το 3ήμερο και ελπίζω να φάνηκα αντάξια... Luv makes my world go round.

Na roda de Capoeira...

To batizado της Κυριακής ήταν μια έντονη εμπειρία την οποία εύχομαι να ξαναζήσω σύντομα. Εκπαιδευτές και μαθητές κατάφεραν να μας ξεσηκώσουν. Μέιναμε ξεκούδουνοι με Mestre China
και χαρήκαμε που ο Manel είναι ο δικός μας Manel.


θα ανεβάσω photos σύντομα

Domo Arigato Mr Robato - Wired Me No2

Το Robothink είναι το πρώτο ρομποτικό μουσείο της Ιαπωνίας και οι 4 νόμοι του Asimov παίρνουν φωτιά.
Nuvo+PaPeRo
Προσπαθώντας να εξηγήσω στα πιτσιρίκια τις τάσεις της Ρομποτικής βρήκα handy τα καινούρια ROBOTακια PaPeRo και Nuvo. Ο PaPeRo της NEC αναγνωρίζει εκφράσεις πρoσώπου και γραφικό χαρακτήρα ενώ ο δεύτερος κάπως πιο evil looking κύριος αντιδρά σε φωνητικές εντολές

enjoy Japanese Version --> ROBOTHINK

bCreative Party

Απόψε έχει πάρτυ το Υποβρύχιο



Location: πολυχώρος «417» (Μυλλέρου 22 και Κεραμεικού 53)
Time: 22:00
Genre: 2 stages + exhibitions
Zound: Indy + Funk +Reggae(?!)
+Motive: Free

• Αυριο κλείνει το φεστιβάλ Capoeira σε ένα θέατρο στην Κουμουνδούρου
• Αυριο θέλω να στολίσω το σπίτι
• Αύριο θα πάρουμε τελική απόφαση για MEGA-NewYearsEve-BurningDownTheHouse-Party
• Αυριο πρέπει να έχω τελείωσει το προσχέδιο για το paper

Μαύρες Πατούσες

έχω απλώσει ταυτόχρονα Lif0 και Athens Voice στην πορτοκαλιά πολυθρόνα και ψάχνω κάτι ενδιαφέρον, κάτι εκνευριστικό, κάτι που μας αφορά (something borrowed, something blue). Αλήθεια γιατί δε μας βγάζουν ποτέ φοτοζ στα Ntarko events? είμαστε φαμπουλουσλυ γιουνικ και ρεζιλευόμαστε κάθε φορά με χάρη. Στην πραγματικότητα όμως κρυφοκοιτάζω τις κατάμαυρες πατούσες του Ανθρώπου που κάνει stretching μπροστά μου.

Fact 1: ο Άνθρωπος κάνει yoga!
Fact 2: το πάτωμα μου είναι μέσα στην μπίχλα!


Θυμάμαι 5-6 χρονιά πριν σε ένα κρεβάτι στη Λαμία να μιλάμε για αηδιαστικά ζευγάρια, για αλληλοκατασπαραγμένα ζευγάρια, για βαρετούς ανθρώπους μέσα σε ζευγάρια, για βαρετά ζευγάρια δίχως πια ανθρώπους. εμείς δεν είμασταν ακόμη ζευγάρι, ήμασταν δύο πάνω σε ένα κρεβάτι και όλος ο κόσμος ήταν αυτό.

Με 2 λεπτά lag ο Άνθρωπος μου λέει ξέπνοα:

«θυμάσαι στη Λαμία που λέγαμε να γίνουμε Εναλλακτικό Ζευγάρι;»

Κάνω την ενοχλημένη που με αποσπά πάλι από την ανάγνωση και του διορθώνω τη στάση του σώματος του. Τι υπέροχη στάση…