Undead Undead Undead

Αντί να ψάχνω papers, σκευτόμουν τα περι αθανασίας και web:

So... εχω γράχει χιλιόμετρα Online. Σε λίστες, σε emails, σε φόρα, σε e-zines, σε chatrooms, σε blogs. Μόνη μου, με παρέα, με φίλους, με αγνώστους, με συνεργάτες, με συναδέλφους, με το κενό, με ανθρώπους που θαύμαζα απο παιδί, με εμένα την ιδία. Οι στιγμές μας Logάρονται, κάνουν cached και η φήμη μας περνάει απο στόμα σε στόμα και απο οθόνη σε οθόνη. Σε ημιεπαγγελματικα Newsletters, σε infamous fora, σε multiple blogs. ζαλίστηκα και μόνο που σκεύτηκα όλες τις γραμμές, όλα τα πρόσωπα, όλα τα κενά, όλα? ε όσα αντέχω...

Στο Wired είχα διαβάσει για profil στο MySpace των οποίων οι ιδιοκτήτες σκοτώθηκαν, αλλά τα τα ίδια συνεχίζουν να δέχονται comments. Θυμήθηκα πριν απο μερικά χρόνια όταν η κοινότητα του ελληνικού irc είχε θρυνήσει το χαμό ενός παιδιού και οτι μήνες μετά γραφόντουσαν Posts σε δεύτερο πρόσωπο. Και σήμερα έπεσα πάνω σε κάτι κείμενα του Timothy Leary περι αιωνιότητας. Τι στάχτες θα σκορπίσουμε online?

Έχοντας περάσει μεγάλο μέρος του ελεύθερου και εργασιακού μου χρόνου online, με διάφορες περσόνες, και πολλές υπέροχες ιστορίες, αναρωτιέμαι. Will they miss us when we're gone?

...ξύπνησε ο Ανθρωπος, πάω να τον πειράξω...