Ιντερνετ Μεμόριαλ

σήμερα σκευτόμουν αυτά

κάλλιο 5 και στο χέρι...

1. Κουνάω τα χέρια μου τόσο πολύ, που σε ένα συνέδριο πήγα να ρίξω το μικρόφωνο. Αφού σκέφτομαι ότι τόσα χρόνια ατελείωτου μιλήματος για τα πάντα, πλέον δεν έχω τίποτε σπουδαίο να πω και απλώς προσπαθώ να τους υπνωτίσω.
2. Δεν μπορώ να κάνω πιπι μου άμα ακούω θόρυβο από έξω από το wc. Και μύγα να πετάει από έξω κανένα πιπί δε θα πάρει το δρόμο του. Παρόλα αυτά μπορώ άνετα να κάνω πιπι μου στη φύση και να νιώθω πολύ περήφανη για αυτή μου την πρόοδο (μετά τις 3 μέρες ελεύθερο, οι αντιστάσεις του πολιτισμού κάμπτονται η μια μετά την άλλη).
3. Μένω κάτω από το νερό όση ώρα αντέξω μέχρι να ακούσω στο κεφάλι μου τραγούδια των Beatles (something in the waaayyy she mooooveeeees).
4. Πριν λίγους μήνες ενώ καθόμουν σε ένα καφε με τον Άνθρωπο κατάλαβα ότι πραγματοποίησα όλα μου τα εφηβικά όνειρα. Από τότε νιώθω πολύ άσχημα και βλέπω ασπρόμαυρα όνειρα
5. Λίγες ώρες πριν, έμαθα από τη μητέρα μου οτι στα 3 μου έκλαιγα και παρακαλούσα να μη μεγαλώσω. Στα ξεκούδουνα. Δηλαδή εκεί που έπαιζα ήρεμο και έφτιαχνα τις ιστορίες μου, ξαφνικά τα παρατούσα και έτρεχα στην κουζίνα με δάκρυα λέγοντας «σε παρακαλώ δε θέλω να γίνω σαν και εσάς, θέλω να μείνω έτσι». 20 χρόνια αργότερα τίποτε δεν άλλαξε, ακόμη ξυπνάω τα βράδια και παρακαλώ.

και δίνω σκυτάλη στους

• modal_echoes
• alex
• loop
• seekerwh
• εντάξει άργησα

Lost Wishmaster Lyrics

απάντηση στην Μισιρλού μας

μίχαελ έντε +Pan's Labyrinth

Σου μοιάζει βγαλμένο απο τις σελίδες του "Φυλακή της Ελευθερίας"
ή του "ο Καθρέφτης μέσα στον Καθρέφτη"?

Michael Ende
Laberintho del Fauno, 2006


κάποτε
θα
γράψω
και
εγώ
για
αυτά
που
κρατάω
κάτω
απο
το
κρεβάτι

Ο Θεός μου

ήμουν 5 και όλα άρχισαν με τοπου το κοίταζα υπνωτισμένη για ώρες και ώρες μέχρι που ήξερα κάθε μικρή λεπτομέρεια πάνω στα υφάσματα και έμαθα να συλλαβίζω για πρώτη φορά το όνομα ΤΟΥ και ήμουν 13 και ένιωσα να γουργουρίζουν σαν θεριό ανήμερο αυτά τα ΟΛΑ εδώ

και πήραν πνεύμα και μπήκαν σε μια σειρά οι ζωγραφιές που έφτιαχνα στο κεφάλι μου και οι έννοιες που δεν είχαν μέχρι τότε όνομα και ήμουν 14 και άναψα το φακό για να μη τους ξυπνήσω όσο διάβαζα και πήραν μυρωδιά τα ΟΛΑ εδώκαι άρχισαν να παίρνουν και σάρκα και να αποκτούν νόημα όλες αυτές οι εικόνες με τα σώματα που μπέρδευα κάθε βράδυ και απο τότε στη Συρο, άρχισα να αναπνέω με συνειρμούς και να δεν αγάπησα τίποτε ξανά ούτε σε άντρα ούτε σε γυναίκα ούτε στη φύση και στην τέχνη ούτε και σε μένα την ίδια αν δεν είχε είχε κάτι δικό Του
και δεν έκανε τις τριχούλες να σηκωθούν με σιγουριά για αυτή τους την πράξη,


γιατί όταν σε κοιτάει ο Θεός σου, όλα πρέπει να σηκώνονται...

και όποτε ξεχνιέμαι βρίσκομαι 5 βήματα πίσω απο μένα και δεν είμαι πια εγώ.

Brazil No1

Machine is <using>Us</using>

πόσο καιρό έχω να διαβάσω κάτι που να είναι άξιο περιεχομένου?
γιατί άξιο μορφής ουυυυυυ, έχω και χαμηλά αισθητικά κλικάκια δεν θέλω πολύ να ενθουσιαστώ. Τρώω τα πάντα εκτός απο φαγητό για σκέψη. Ποιά? και παράγω τα πάντα εκτός απο προιόντα σκέψης. Σκατολογικά μιλώντας πάντα. Ουφ, εν είμαι στα καλάμ..
-------------------------------
στο αγχος...
HyperΜετριότητα
Αναβλητικότητα
ελλειψη χρόνου
εκνευρισμός
δημιουργία σκουπιδιών
κατανάλωση τους
άυριο είναι μια άλλη μέρα
--------------------------------

Ρουτζωμα

ή ρούΝτζωμα, το κοινό:

It's a secret!

In the Dark

Ελευθερώστε την Πληροφορία ΤΩΡΑ!!