~*Je je, suis libertine*~

Τις τελευταίες μέρες της Πτυχιακής, άκουγα συνεχώς Mylene Farmer. Οπως γίνεται συνήθως, έβαλα και τους υπόλοιπους να την ακούν εώς ότου την λάτρεψαν όλοι, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις. Οι φίλοι μουσικοί σταμάτησαν τη γκρίνια περι γλυκανάλατης γαλλικής Pop όταν είδαν τα Live, οι φίλοι γότθοι όταν είδαν τον Giger και τους στίχους της, οι sexy φίλοι δε χρειάστηκε, την λάτρευαν ήδη. Όταν τη λάτρεψε και ο Άνθρωπος, μου έβαζε κάθε πρωί το Libertine και κάθε βράδυ με έβαζε να το χορέυω. Στο τέλος υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλον και ο άλλος στον ένα, να πάμε με κάποιο μαγικό τρόπο στη συναυλία της στο Παρίσι. Δεν ξέρω πως θα καταφέρω να πάω. Ξέρω πως να βρω tickets, ξέρω πως να βρω χρήματα. Πρέπει να μαζέψω χρόνο και να τα βάζω όλα στη σειρά. Δεν μπορεί, είμαι ακόμη Libertine απλώς όχι τόσο ελεύθερη ελευθεριάζουσα όσο ήμουν κάποτε. Και αυτό θα φροντίσω να το αλλάξω σύντομα. Αλλιώς ξυπνάω κάθε νύχτα και νιώθω οτι κάτι δεν είναι σωστό.

Τις προάλλες, κοιτούσαμε περσινές photos με την Κ. Ηταν τόσες πολλές που δεν ήξερα τι να πρωτοκοιτάξω, τι να διαλέξω, πως να προλάβω να νιώσω. Εβαλα και εγώ το συναίσθημα στο γρήγορο, να περνάνε οι Photos όπως περνούσαν οι μέρες πάνω στη Σκοτεινή Πόλη, γρήγορα και εκρηκτικά, σαν πυροτεχνήματα. Κάποια στιγμή είδα μια φωτογραφία μας με την Μ. που είμαστε ξέπνοες μετά απο αναλύσεις και χορό μεγάλης διάρκειας. Θυμάμαι καλά πως το προηγούμενο τραγούδι πριν την τρελή φωτογραφία ήταν το Sans Contrefacon. Όταν είδα τη συγκεκριμένη αφιέρωση μου ήρθαν όλα ξανά στο νου, οπότε το μόνο που μένει είναι να ευχηθώ εκστατικούς χορούς και στους δύο τους (την Αδερφή μου την Κοκκάλω και την sexy Sadie ).


e.g. θα με κλείσουν μέσα!! κλείνω το Pc και φέυγω απο τη δουλειά, πάω στο la poupee και θα σου γράψω αύριο για αυτό.

~*γιατί έχασα την Comdex*~

Για άλλη μια χρονιά έχασα την CoMdeX. Τη χρονιά που θα πάω είναι σίγουρο οτι θα φτηνήνει το Internet. Μη πω θα είναι δωρεάν και οι Heavy Users θα παίρνουν bonus μπριζολάκια απο τον Τέλη. Κάθε χρόνο, λίγο κάτι ταξίδια, κάτι εξεταστικές που τραβαγανε, κάτι που ήμουν Γλασκώβη, κάτι τα λόγια του παπά, δεν πήγαινα. Και το έφερα βαρέως καθότι αν δεν έχεις να πεις κάτι σχετικο, πέραν του οτι σου παίρνουν οι άλλοι gadgetakides/linuxolagnoi/ asxetoi-eksupnakides φίλοι&γνωστοί τα αυτία για τις επόμενες μέρες, παίρνει μυθικές διαστάσεις η κακομοίρα η έκθεση μέσα σου. Μετά απο τόσα χρόνια, φαντάζομαι Πύλες Παραδείσου να ανοίγουν για να μπει ο απλός χρήστης, υμίγυμνες κοπελάρες ντυμένες διαβολάκια να λικνίζονται πάνω από FreeBSD, ζωντανά Gnu να μουγκανίζουν, Ιάπωνες να παίζουν WiFi MMORPGs συνδεόμενοι σε realtime με Reality τηλεπαιχνίδι στη Σουηδία, οπου οι παίχτες εκτελούν τις κινήσεις συνδεδεμένοι σε VR πλατφόρμες. Φεύγοντας έχεις πλαστική σακουλίτσα που γράφει Μάικροσοφτ πάνω της και κούτελο που γράφει 666 πάνω του.

Αυτή τη φορά βέβαια δεν είχα ΚΑΜΙΑ απολύτως δικαιολογία, πέρα απο το οτι με έπεισε ένα τηλεφώνημα τύπου "ελαμωρεπουνατρεχουμεερχομαιαποεκει". αυτό δεν είναι δικαιολογία. Αδυναμία είναι. Και είχα και msg απο καλό άνθρωπο πάμε έλα, και το αγνόησα. Και έμεινα μέσα και πέρασα μια υπέροχη Κυριακή με τον Άνθρωπο.


Ακούω Cake που λέτε. To Mexican συγκεκριμένα. Και έξω βρέχει. Σκασίλα σας θα μου πείτε, ακούτε behemoth ή Gorgoroth και έξω το έχει στρώσει. Πάμε ξανά λοιπόν. Ακούω Cake. Το Mexican συγκεκριμένα. _σ.σ.α. katalavame phges sth synaylia_ και αναρωτιέμαι οσαν δεύτερη lili (_einai mia mono mia_) τι να κάνουν οι έρωτες οι παλιοί οι αμερικανικοι _na paizei to tranzistor t'amerikanika_.

Και επειδή δε φτάνει που δεν πήγα στην CoΜdeΧ αλλά έφαγα αναμνησιακό παραλήρημα κιόλας, παίρνω το ομπρελίνο μου και βγαίνω έξω.

\\ΚοΡ//

Είχα την εντύπωση οτι μόλις τελείωνα τις Επίσημες Σπουδές μου με τη σωστή τους σειρά ΌΛΑ θα τελείωναν. Τέρμα οι αλλαγές, Τέρμα οι Αρχές, Τέρμα κατεβείτε, ως εδώ το Ταξίδι. Ετσι μου είχαν δείξει. Μόνο στα βιβλία μου, η ζωή ξεκινούσε κάθε μέρα. Κακώς εμπιστέυθηκα τους γύρω μου και τον ρεαλισμό τους. Εδώ και λίγες μέρες άφησα πίσω τα μαξιλαράκια ασφαλείας και βγήκα στα βαθιά. Ως εδώ πάμε καλά και ας είναι μη βλέπω καθαρά πίσω απο τα κύματα που μου έρχονται κατακέφαλα. Μου μπαίνει νερό στο στόμα, αλλά έχει ωραία γεύση.


Οπότε, εχουμε&λέμε:



To Κορ-ίτσι με:

• ~τα κοτσιδάκια~
• ~τα καραμελωμένα μήλα//μελωμένα καραμελόμηλα
• ~τις κατεξακολούθισηΝ ανορθο-γραφίες
  
• ~τα 4 πληκτρολόγια
  
• ~το ένα βαρυφορτωμένο Pc
  
• ~το laptop που γύρισε τόσες γωνιές του Κόσμου και την κράτησε σε επαφή με την γωνιά της καρδιας
  
• ~το Sexy White & Alive Mac
  
• ~τη γέυση αλμύρας στα χείλη
  
• ~τη γέυση αίματος στο στόμα
  
• ~την Μεγάλη Ιδέα που Ποτέ δεν αρχίζει
• ~το μικρό Αυτί που Ποτέ δεν ακούει
• ~τα Ταξίδια που άφησε στη μέση
• ~τα μωβ που γίναν μπορντό
  
• ~το ποτήρι που κρατά με τα 2 χέρια
• ~τις κραυγούλες
• ~ τους μαγικούς Φίλους
• ~ τους Νευρικούς Εραστές

παίρνει τα φτερωτά μποτάκια και πάει να χορέψει...

~*Μαρία λεν την Παναγιά...*~

There’s a Malayan stripper of sex unknown
Some Siamese twins from a broken home
Maria’s party, what a show going down
Maria loves her life, but she’ll show you how
There’s a strong man tearing himself into pieces
A magician who will spin you on the end of his spinderly fingers
There’s a show going on
Maria loves her life, she’ll show you how, how, how

There’s a high wire act on the telephone wire
And another Buddhist monk has set himself on fire
There’s a fakir outside being buried alive
Maria’s mad aunt has yet to arrive
A dahlia that dances, and a frog with wings,
A bear in a tutu that just loves to sing, karaoke

Maria loves her life, and that’s all, and that’s all, and that’s all.
La La La La La La La etc.
You will love her forever when the scene hits your town
La La La La La La La etc.
You will love her forever
You will all love her forever
Maria’s Party
And that’s all.

===] James [===

p.s. θα σας εξηγήσω μέσα στους επόμενους μήνες

~*Τρόμος*~

Diane: Sweetheart, do you remember last night when you woke up, and you said "They're here.'?

Carol Anne: Uh huh
Diane: Well, who did you mean?
Carol Anne: The TV People.

Χθες βράδυ τα χρειάστηκα πάλι. Όχι μόνο έκανα το λάθος να ανοίξω tv πριν κοιμηθώ, κάτι που είχα να κάνω χρόνια ολάκερα, αλλά μάλλον μπήκα στη ζώνη του λυκόφωτος της ελληνικής αισθητικής. Αρχικά βλέπω διαφήμιση Vodafone που είναι όλοι χαρούμενοι που πάνε στο νέο κατάστημα και ακούμε τις σκέψεις τους. Όλα καλά και πλαστικά, μέχρι που βλέπω σκηνή με κοριτσάκι και μαμά, το κοριτσάκι χτυπιέται οσάν δαιμονισμένο (απο πότε τα παιδιά χαίρονται έτσι?) και η στοργική μητέρα ανοίγει ένα στόμα ΝΑ, έτοιμη να το φάει δήθεν γελώντας. Τι ήταν αυτό, αληγορία "μαμά, γιατί έχεις τόσο μεγάλο στόμα?", "για να μιλάω στο smartphone, παιδάκι μου". Επόμενη σκηνή, τρεις ξεμιαλισμένες και ερωτικά ξεμαλιασμένες κορασίδες παίρνουν πόζες μπροστά σε μια οθόνη κινητού. Μια χαρά ως εδώ, ερωτικό, νεανικό, λάγνο και φρέσκο σαν λουκουμάς κηλικείου. Ερώτηση: οι κορασίδες γιατί έχουν βλέμα vampyros lesbos? γιατί μου θυμίζουν το videoclip απο το BlackHole Sun? και αυτές θα με φάνε?! φαντάζομαι η σκηνοθετική οδηγία ήταν "κάνε σκέρτσο κόλασης" ή "σας θέλω χαρωπές Dracula's brides". Αισθητικό θρίλερ σας λέω, πιο τρομακτικό και απο το Poltergeist που μπήκε η ξανθούλα μέσα στην TV (προφητικό?!)



Στη συνέχεια είδα λίγο τη σειρά του Παπακαλιάτη και πάλι η μουσική μου έφερνε κάτι το απόκοσμο και τρομακτικά πεινασμένο. Απλώς μιλούσαν και εγώ κοίταζα πίσω απο τους ηθοποιούς και περίμενα να βγει το στόμα της Vodafone να τους καταπιεί. Αναγκάστηκα να ανοίξω την ντουλάπα και να κοιτάξω κάτω απο το κρεβάτι για να πω στου παιδικούς μου μπαμπούλες, τρόμους και βαμπιρους να ηρεμίσουν. Είναι μόνο ελληνική τηλεόραση. Εκλεισα την tv και πήρα να διαβάσω Barker να μου περάσει η τρεμούλα.


e.g. πρόσεξα οτι πολλοί κατέληγαν εδω μετά απο έρευνα για το songie της διαφήμισης της vodafone. Το κομμάτι είναι K-os - The Love Song

~Song to the Siren~

Σταματάει ο Χρόνος, σαν να σε αγκαλιάζει η αιωνιότητα, σαν να μη σταμάτησες ποτε να περικλύεσαι απο αμνιακό υγρό. Νιώθω τη λύπη και τη ματαιότητα των στιγμών και του γένους μας όταν ακούω το τραγούδι του Tim Buckley (διασκευασμένο υπέροχα απο This Mortal Coil). Και αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση με ανακουφίζε πάντα. Εδώ είμαι, περιμένω να σαλπάρεις...




SONG TO THE SIREN

On the floating, shipless oceans I did all my best to smile
till your singing eyes and fingers drew me loving into your eyes.

And you sang
"Sail to me, sail to me; Let me enfold you."
Here I am, here I am waiting to hold you.
Did I dream you dreamed about me?
Were you here when I was full sail?
Now my foolish boat is leaning, broken lovelorn on your rocks.

For you sang, "Touch me not, touch me not, come back tomorrow."
Oh my heart, oh my heart shies from the sorrow.
I'm as puzzled as a newborn child.
I'm as riddled as the tide.

Should I stand amid the breakers?
Or shall I lie with death my bride?
Hear me sing: "Swim to me, swim to me, let me enfold you."
"Here I am. Here I am, waiting to hold you."

Χτες προσπάθησα να μπω σε διαδικασίες πρωτόγνωρες για μένα. Βρέθηκα στο σταυρό της Λενορμαν (που είναι τα κακόφημα σινεμά?)και μετά βρέθηκα να βγάζω ενέργεια. Τόσα χρόνια το μόνο που έμαθα να κάνω είναι να νιώθω.

~Μη μου την κλίνη τάραττε~

ίντα πάθαμε ψες βράδυ? σας έχω πει για το underground σπιτικό μου... δε σας έχω πει? μένω σε Υπόγα και σαν να μην έφτανε το έγκατο, έχω κρεβάτι χαμηλό χαμηλό, ένα υπέροχο ΦΦ (Φουτόν του Φτωχού). Χτες βράδυ λοιπόν, αφού κλείνω το τηλέφωνο με τον Ανθρωπο και ενώ έχω μια περίεργη αίσθηση οτι κάτι κακό θα με έβρει(που απέδωσα στο οτι κοιμάμαι μόνο μου ενώ δεν επιθυμούσα κάτι σχετικό)περιμένω να με πάρει ο ύπνος. Αρχίζω λοιπόν να πηγαίνω εικόνες και σκέψεις στο fast forward στο γνωστό ψυχεδελογαιτανάκι που κάνω απο παιδί για να με πάρει επιτέλους αυτός ο ύπνος. Ανάμεσα στις εικόνες βλέπω έναν τεράστιο ποντικό. Μηδέν ταραχή, αλλα απορώ γιατί τον βλέπω. Εκείνη τη στιγμή ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο ακούω μια πόρτα να τραντάζετε σαν να δημιουργήθηκε ρεύμα και αμέσως μετά το κρεβάτι μου να πηγαίνει πέρα δώθε. Μένω ακίνητη, δίχως να αναπνέω και βάζω τα πράγματα στη σειρά.

α) σεισμός (πως είναι δυνατόν, πάντα τους γλιτώνω )
β) έκρηξη του λέβητα ( ναι, ότι πεις, μπας σου ρίξαν και πυρινικά )
γ) κοιμόμουνα (πιθανότατο αλλά δε μας συμφέρει)
δ) επιτέλους τα πνεύματα επικοινώνησαν (δεν παίζει, το σπίτι είναι καινούριο εκτός αν ήταν ο κόκορας που σφάξαν στα θεμέλια έμαθε για τη γρίπη των πτηνών και θέλει να με προειδοποιήσει)

έκανα ότι θα έκανε κάθε υπεύθυνος και ώριμος ενήλικας. Ανέβηκα ξυπόλητο τα σκαλιά 3-3 με κινητά και ακίνητα στο χέρι και πήγα στην Μητέρα. Η Μητέρα ξύπνησε, με καθησύχασε, ήρθε κάτω να δει εάν υπήρχε πράγματι κάποιο πνέυμα, μου προσέφερε στέγη την οποία αρνήθηκα σαν ώριμος ενήλικας που είμαι και έπεσα στο κρεβάτι. Εκεί λοιπόν θυμήθηκα οτι τον μοναδικό σεισμο που έχω ζήσει (στου 99 ήμουν εκτός Ελλάδος και στους άλλους ποτέ στην Αθήνα)με είχε βρει πάλι στο κρεβάτι και έβλεπα στο όνειρο μου οτι ένας τεράστιος ποντικός μου τράνταζε το κρεβάτι!!! σας ευχαριστώ Κύριε Πόντικα για την ενημέρωση και ας λένε οτι δεν έγινε σεισμός.... εμείς ξέρουμε...

*- - -δωράκι- - -Πάμε Θέατρο - - -δωράκι- - -*

πατήστε το κομβίον και στείλτε μειλ, οι παραστάσεις είναι καλές και στους δύσκολους καιρούς που περνάμε μια πρόσκληση είναι πάντα καλοδεχούμενη.


σήμερις είναι αναμνησιακή ημέρα φασίνας, δλδ τακτοποιώ παλιά αντικείμενα, ανοίγω κούτες, διαβάζω παλιά γράμματα, παλια κείμενα, άνοιγμα στο χρονοντούλαπο με λίγα λόγια... καλή μου βουτιά και να δούμε πως θα βγω πάλι...

~*Καλοί μου Άνθρωποι*~

θα σου φάω λίγο χρόνο ακόμη...

θέλω να σου πω για την καλοσύνη, αυτή που έχει να κάνει με πρωινά χαμόγελα μεταξύ αγνώστων και δώρα γνώσεων, συμβουλών, χρόνου, συναισθημάτων, θετικής ενέργειας. Για τα παιδιά απο τα open source και για τους τύπους που μαζέυουν πληροφορίες για να τις δωρίσουν σε όσους τις χρειαστούν.

Για τη μαγεία της θετικής επικοινωνίας ( αυτό είναι λίγο τρικ καθώς Μαγεία ήταν αρχικα η Επικοινωνία με το Αγνωστο, το ακατάλυπτο, το απόλυτο, το εσωτερικό, τιποτε δεν άλλαξε...)και τον συναισθηματικό πλούτο των μικρών ανθρώπων που μας προκαλούν μεγάλο κεφι.

σήμερα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον άνθρωπο που έφτιαξε την παρακάτω υπερ-πλήρη ebm/database καθώς και τον όμορφο άνθρωπο που μου την υπέδειξε με γεναιοδωρία.


η υπερπλήρης database

ο όμορφος άνθρωπος

//--------------------------------------------------------------//

Εχω τόσες ιδέες κάθε μέρα. Τις γράφω σε φίλους, τις φωνάζω σε γνωστούς, τις ψιθυρίζω μέσα απο τα δόντια μου. εδω πέρα μαζί σας δεν μπορώ, προτιμώ να σας διαβάζω και να σας χαίρομαι. Τσούκου σαν παιδί πεισμωμένο. Εφόσων λοιπόν στο έρμο bloggy δε μου βγαίνει μέχρι στιγμής τίποτε τσι προκοπής αρχίζω τα thank_you_blogs γιατί το καλό πρέπει να γυρίζει...

~*Ελα βρε Χαραλάμπη... να ταξιδέψουμε~

Το ΕΣΡ και τα ελληνικά media στην πορεία τους προς την τελειότητα...

~*Αγαλματάκια Ακούνητα -/\- the BEST years of our lives*~

Μείναμε ακούνητοι αγέλαστοι χτες όταν μάθαμε οτι το ΕΣΡ αποφάσισε και μάλιστα ομόφωνα την διακοπή της λειτουργίας του BEST FM 92, 6 ενός αγαπημένου μας σταθμού.
θέλω να πιστεύω οτι ήταν μια απόφαση που θα αλλάξει, αλλιώς οι μαύρες μέρες δεν ήρθαν ακόμη. Αν θυμάμαι καλά και στη χούντα για να κλείσουν την εφημερίδα Ακρόπολη περισσότερο μπούγιο κάνανε. Και σκευτόμουν, οτι έτσι που πάει θα ακούμε ραδιόφωνο κρυφά απο Deutsche Welle μια που και το ελληνικό κομματι του BBC έκλεισε. Γεια σου βρε Χαραλάμπη πρώτε διδάξα! μια για το "απρεπές" φιλί του Παπακαλιάτη, μια για τα "απρεπή" σχόλια του Ψαριανο, τόση ευπρέπια πως θα την βαστάξουμε... Αλλά καλά κάνετε αγαπητό ΕΣΡ και ασχολείστε με τις "απρέπειες" του ραδιοφώνου. Καιρός ήταν, γιατί είχατε ξεχάσει οτι η TV δημιουργεί ούτως η άλλως τους πολίτες που σας βολεύουν χαζεμένους μπροστά στην εντυπωσιακή κενότητα. Τα ραδιόφωνο όμως, μπορεί να ακουστεί και καιρός είναι τώρα να ξυπνήσει κανένας και να ακούσει πραγματικά. Αντε και αργήσατε!

bg-->Η αιτία της πρωτοφανούς αυτής απόφασης ήταν ως γνωστών σχόλια του δημοσιογράφου Ψαριανού που μεταδόθηκαν στις 11.7.2005 σχετικά με την εκκλησία.
Ο media κόσμος έχει μείνει παγωμένος και κανείς δεν μπορεί να πιστέψει οτι εξαιτίας κάποιων σχολίων συγκεκριμένου δημοσιογράφου θα κλείσουν το ίδιο το μέσο. Από το site του Best διαβάζουμε:
"μέχρι σήμερα ο ραδιοφωνικός σταθμός BEST 92,6 ουδέποτε είχε απασχολήσει το ΕΣΡ ούτε του είχε επιβληθεί η οποιαδήποτε κύρωση, έστω μια απλή σύσταση. Προκαλεί βέβαια εύλογα ερωτηματικά το γεγονός ότι ούτε σε άλλο ραδιοφωνικό σταθμό έχει ποτέ επιβληθεί η δρακόντεια αυτή κύρωση για το περιεχόμενο δημοσιογραφικής εκπομπής. Η απόφαση του ΕΣΡ παραβιάζει κατάφωρα τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας."