Είχα την εντύπωση οτι μόλις τελείωνα τις Επίσημες Σπουδές μου με τη σωστή τους σειρά ΌΛΑ θα τελείωναν. Τέρμα οι αλλαγές, Τέρμα οι Αρχές, Τέρμα κατεβείτε, ως εδώ το Ταξίδι. Ετσι μου είχαν δείξει. Μόνο στα βιβλία μου, η ζωή ξεκινούσε κάθε μέρα. Κακώς εμπιστέυθηκα τους γύρω μου και τον ρεαλισμό τους. Εδώ και λίγες μέρες άφησα πίσω τα μαξιλαράκια ασφαλείας και βγήκα στα βαθιά. Ως εδώ πάμε καλά και ας είναι μη βλέπω καθαρά πίσω απο τα κύματα που μου έρχονται κατακέφαλα. Μου μπαίνει νερό στο στόμα, αλλά έχει ωραία γεύση.
Οπότε, εχουμε&λέμε:
To Κορ-ίτσι με:
- ~τα κοτσιδάκια~
- ~τα καραμελωμένα μήλα//μελωμένα καραμελόμηλα
- ~τις κατεξακολούθισηΝ ανορθο-γραφίες
- ~τα 4 πληκτρολόγια
- ~το ένα βαρυφορτωμένο Pc
- ~το laptop που γύρισε τόσες γωνιές του Κόσμου και την κράτησε σε επαφή με την γωνιά της καρδιας
- ~το Sexy White & Alive Mac
- ~τη γέυση αλμύρας στα χείλη
- ~τη γέυση αίματος στο στόμα
- ~την Μεγάλη Ιδέα που Ποτέ δεν αρχίζει
- ~το μικρό Αυτί που Ποτέ δεν ακούει
- ~τα Ταξίδια που άφησε στη μέση
- ~τα μωβ που γίναν μπορντό
- ~το ποτήρι που κρατά με τα 2 χέρια
- ~τις κραυγούλες
- ~ τους μαγικούς Φίλους
- ~ τους Νευρικούς Εραστές
2 σχόλια:
να χορέψει με τα κύματα; ;)
να χορέψει με τα βλήματα... ( ως και κουτουλια εριξα καταλαθως σε μια κοπελια που δεν μου εδινε λιγο χωρο να χορεψω.. καταλαθως ειπαμε... ζητησα συγνωμη ευγενικά.. αλλα αυτή εφυγε κλαιγοντας... τι να επεις.. κοριτσια...)
Δημοσίευση σχολίου