Laid

Και αφού διαβάσω την είδηση και χτυπήσει καρδούλα και πατήσω και το Post για το Comment, ανοίγει το μυαλό (σαν αεροφωτογραφία) και μεταφέρομαι 6 (μανούλα μου!) χρόνια πριν. Βρίσκομαι στο σπίτι του τότε αγαπητικού μου. Έχω μόλις επιστρέψει απο εξέταστική (στατιστική) και το μυαλό μου καζάνι που βράζει. Δεν είμαι καλά, τον κοιτάζω "θέλεις να πάμε λυκαβυττό?", "δε νομίζω ματάκια μου, δε μου αρέσουν αυτά". Το δωμάτιο αρκετά σκοτεινό, δε σηκώνω καν το τηλέφωνο στην Ε που με παίρνει συνεχώς για να με πείσει.

Το επόμενο πρωί ξυπνάω αλαφιασμένη. Τι σκατά σκεφτόμουν! Τους περίμενα τόσα χρόνια! Τους άκουγα τόσα χρόνια! Μαθαίνω οτι διαλύονται. Τραβάω τα μαλλιά μου. Είναι ώρα για μερικές αποφάσεις. Απο τότε οι άνθρωποι χωρίζονται σε αυτούς που πήγαν σε εκείνη τη βραδιά και σε εκείνους που το έχασαν.

Στην επόμενη εξεταστική ένας Ανθρωπος μου δίνει cd. "Δεν ξέρω γιατί αλλα είσαι εσύ". Και δεν με ξέρει καθόλου και το πρώτο track είναι το Senorita. Ρουτζώνω προκαταβολικά αλλά ρωτάω "είχες πάει τότε?", "εντελώς χαζά το είχα χάσει, λες και δε σκευτόμουν". Μμμ... είναι ώρα για μερικές αποφάσεις...

[τελίτσες]



Αρκετά laid αργότερα και μερικά υπέροχα αλλά ουχί χορταστικά live του κυρίου Booth, έφτασε η ώρα λέμε... και αυτή τη φορά θα πάμε ΚΑΙ οι δύο, πάλι χωρίς να σκευτόμαστε

AND WE'LL NEVER GET AWAY WITH IT, ever... again...


(Rage Against The Machine, Crowded House, Jesus And Mary Chain, Smashing Pumpkins, Van Halen, το 2007 μοιάζει να είναι η χαρά της επανασύνδεσης, "αγαπηθείτε και κάντε μουσική και όχι αρπαχτή")

...

Αυτές τις μέρες μυρίζει απώλεια.
Αυτές τις μέρες ξυπνάω αργά και είμαι μόνη μου
Έμαθα πρόσφατα για αρρώστειες, ανθρώπων δικών μου
Έμαθα για αλλαγές και για ποτέξανα.
Απο αυτά τα ποτέ ξανά που δε σε κάνουν να κλαις,
Σε κάνουν να "κλείνεις τα μάτια και να μη θέλεις να τα ανοίξεις ξανά".
Αυτές τις μέρες πάω στοίχημα με τον εαυτό μου να μην έχω και άλλη απώλεια
Αυτές τις μέρες νιώθω να αλλάζω και τα χαμόγελα δε βγαίνουν αβίαστα
Και είμαι πιο βαρετή απο ποτέ και στα όνειρα μου βλέπω να πνίγομαι




Μία φίλη μόλις μου τηλεφώνησε για το θάνατο ενός παλιού φίλου.
Έμαθα και άλλα άσχημα νέα για έναν άνθρωπο που εκτιμώ.
Ένας αγαπημένος μου blogger (δε βάζω link γιατί είναι προσωπικό το πένθος)
έχασε έναν αγαπημένο του άνθρωπο.
Απο αυτές τις ιστορίες που απλώς δεν θα έπρεπε ποτέ να συμβαίνουν.
Απο αυτές τις μέρες που απλώς... δεν πρέπει να έρχονται.

Παιχνίδια στην Εκπαίδευση

Desafinado - sing along with me

Αυτό που έμαθα αυτές τις μέρες είναι οτι στη ζωή πρέπει να είσαι χορτάτος. Απο φαγητό, απο ερωτάκια, απο γέλια και απο κλάμματα. Να έχεις σωπάσει πολύ μέχρι που η φωνή να πάει να βγει και να σπάει και να έχεις μιλήσει ακατάπαυστα, τόσο που να δαγκώνεις τη γλώσσα σα χαρούμενος σκύλος.

Οι χορτάτοι άνθρωποι με κάνουν να νιώθω ζωντανή, ακόμη και οι νευρώσεις τους είναι ερωτεύσιμες. Αλλιώς όσοι δε χόρτασαν ποτέ, βλέπουν λίγο ψωμί, λίγη σάρκα, λίγη προσοχή και τρέχουν λιμασμένοι. Λίγο σαν όρνια, λίγο σαν 40ριδες έφηβοι σε 5ήμερη. Κατσαριδάκια μέσα σε ένα πάρτυ στο οποιο ήρθαν ακάλεστοι.

Έμαθα οτι πρέπει να αφήνω χρόνο στους ανθρώπους να μου αποκαλύπτονται και να μη τους δίνω απο την αρχή την αποδοχή που απο default έχω για κάθε πλάσμα. Η κακία που είδα απο "φιλικούς" προς τους φίλους τους, είναι η μια πρόγευση ενός γεύματος που δεν επιθυμώ πιά.

Επίσης έμαθα οτι εκπαιδευτικός+κομπλεξ είναι φονικός συνδυασμός και απλώς όχι οτι σας αφορά αλλά την επόμενη φορά που θα δω δασκάλα της ειδικής αγωγής με τέτοια έλειψη ανθρωπιάς σαν και τις υστερικές που συνάντησα το σάββατο στα σεμινάρια, θα ξεχάσω την αρχή μου και θα τους πιάσω τα χέρια στις πόρτες.

Λυπάμαι πολύ για αυτό που έγινε με το Monitor. Πρώτον γιατί μπουρδουκλώθηκε σε όλα αυτά μια blogger την οποία εκτιμώ πολύ και δεύτερον γιατί ακούστηκαν πολλές καφρίλες, ακόμη και απο ανθρώπους που τους είχαν σκυλέψει άλλοι στο παρελθόν. Δεν μπορώ να κρίνω ανθρώπους και Bloggers ταυτόχρονα. Μπορεί να είναι υπέροχοι άνθρωποι και βαρετοι για μένα bloggers, ή τρομερά δημιουργικόι bloggers αλλά βαρετά ανθρώπια που να με κάνουν να ασφυκτιώ (το έγραψα καλά?). Σε αυτή τη χώρα μερικές φορές νιώθω οτι δε χωράω. Και μάλιστα όχι τόσο λόγω του υπερμεγέθους πισινού μου, όσο λόγω του οτι αυτό το ρημαδιασμένο το "καλή καρδιά" είναι εκτός ελληνικής κοινής λογικής και μέρχι να το χωνέψω θα έχω φτάσει τα 87.

καλή χώνεψη

Όχι πια sex, μόνο πνεύμα - Slavoj Zizek

-=αφήνει το σώμα του/της πίσω και γίνεται μετα-ανθρωπος και μέσα απο το κυβερνοφάσμα γίνεται πολλά πνεύματα μαζί=-=μεταμορφωνόμαστε σε κάτι άλλο ή απλως υποκρινόμαστε, αδύναμοι να ανεχτούμε τη βαρετή καθημερινότητα=-


img by barbara konopka.poland

Όταν η Aveth έστειλε στο network της το παρακάτω, δεν φαντάστηκε οτι με έβαλε να σκεύτομαι για μέρες τα κομμάτια αυτου του ασωματου-με-πολλές-περσόνες-ταυτόχρονα-γνωστικιστικού-κυβερνο-σύμπαντος.

Slavoj Zizek: NO SEX, PLEASE, WE'RE POST-HUMAN!

"the end of sexuality in the form of the much celebrated 'post-human' self-cloning entity expected to emerge soon, far from opening up the way to pure spirituality, will signal the end of what is traditionally designated as uniquely human spiritual transcendence."

ο Ζizek είναι Lacan-ικός νεοφιλόσοφος και συχνά όταν γράφει τα κάνει όλα αχταρμά, οπότε δε νιώθω τόσο μόνη (συνεχίζω να νιώθω ηλί-θεα γιατί μου παίρνει 3-4 αναγνώσεις μέχρι να τον πιάσω)

Καραμελωμένα Μήλα

Σας έχω μια απλή συνταγή του αγαπημένου μου γλυκού

8 μήλα 

3 κούπες του τσαγιού ζάχαρη λευκή ή καστανή

1 κουταλιά της σούπας πηχτό σιρόπι γλυκόζης
2 βανίλιες 

½ κούπα νερό
1 σκεύος (αντικολητικό ή βαρύ)

Ανακατεύεις νερό+ζάχαρη σε χαμηλή φωτιά μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη
και να αρχίσει να βράζει, οπότε και προσθέτεις τις 2 βανίλιες (και σταλες λεμονιού να μην καεί όπως κάνουμε με τα σιρόπια/καραμέλες γενικώς)

Και μόλις το σιρόπι πάρει ένα υπέροχο χρυσαφένιο χρώμα και φτάσει περίπου στους 150ºC (ή όταν λίγη καραμέλα μέσα σε παγωμένο νερό διαλύεται σε νήματα) τότε

βυθίζεις ένα ένα τα ΚΑΛΟΠΛΥΜΕΝΑ μήλα με τα ξυλάκια τους μέσα στην καραμέλα μέχρι να σκεπαστούν τελείως. Τα σηκώνεις απο το σκεύος και τα περιστρέφεις απαλά μέχρι να φύγει η πολυ καραμέλα.

Τώρα τα ακουμπάς σε χαρτί ζαχαροπλαστικής ή σε μάρμαρο ή σε λαδωμένο ταψάκι.

αν θέλεις τους ρίχνετε ψιλοκομένα φυστίκια/καρύδα/φουντούκια/σοκολατάκια/smarties κτλ αλλά πριν παγώσει η καραμέλα

~ AND ONE και COMBICHRIST ~

Who? AND ONE και COMBICHRIST

When? στις 4 Μαρτίου

Where? στο Οξυγόνο Live - Νέο Κόσμο, Βούρβαχη και Κορυζή 4

Why? ooooolaaaaa ta mwwwra sthn pistaaaa :-D

Whana? Scream

Δελτίο Τύπου / Infoz:

ELFENTANZ PRESENTS…

Το 2007 είναι η χρονιά που η Elfentanz Music Productions συμπληρώνει 5 χρόνια διοργάνωσης συναυλιών συγκροτημάτων της dark alternative σκηνής. Από το Δεκέμβρη του 2002, συγκροτήματα όπως οι Deine Lakaien, Wolfsheim, VNV Nation, Covenant, Mesh, And Also The Trees, In The Nursery, Suicide Commando, Clan Of Xymox, Das Ich, Project Pitchfork, S.I.T.D., Neuroticfish, Trisomie 21, Elusive, Soman κ.α. έδωσαν το παρόν σε επιτυχημένα elfentanz events ενδυναμώνοντας έτσι τη θέση της dark wave / industrial σκηνής στην Ελλάδα και χαρίζοντας αξέχαστες στιγμές στους οπαδούς της που πλέον είναι σε θέση να απολαμβάνουν από κοντά πολλά από τα αγαπημένα τους συγκροτήματα χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να ‘ξενιτεύονται’.

Το 2007, γιορτάζοντας τα πέμπτα γενέθλιά μας, φιλοδοξούμε να είναι η πιο δραστήρια μας χρονιά, διοργανώνοντας συναυλίες με μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα του είδους! Συναυλίες που θα φιλοξενηθούν σε ένα χώρο που προσφάτως επισκεφθήκαμε, σφόδρα ερωτευτήκαμε και άμεσα συνεργαστήκαμε. Είναι το Οξυγόνο live, ένα club χωρητικότητας 600 ατόμων, ψηλοτάβανο, με καλό εξαερισμό και εξώστη. Ένα club που ως επι το πλείστον φιλοξενεί ελληνικά σχήματα, είναι ιδιοκτησίας Βασίλη Παπακωνσταντίνου - το όνομα του οποίου ίσως να αποτελεί για κάποιους εγγύηση για τα ποιοτικά standards του venue, και εδρεύει στο Νέο Κόσμο, Βούρβαχη και Κορυζή 4 (είναι παράλληλος ανάμεσα στη Συγγρού και στη Καλλιρρόης).

Το 2007 μας βρίσκει με καινούργιο χώρο και σχέδια για συναυλίες με μερικά από τα σπουδαιότερα darkalternative συγκροτήματα. Αρχής γενομένης τη Κυριακή 4 Μαρτίου…

Κυριακή 4 Μαρτίου.

AND ONE + COMBICHRIST

Οι γερμανοί And One είναι τα τελευταία 15 χρόνια ένας από τους σημαντικότερους πρεσβευτές του electro-ebm ήχου, με σταθερή παρουσία και 9 album στο ενεργητικό τους. Η τελευταία τους δουλειά με τίτλο "Bodypop" σκαρφάλωσε στην κορυφή των περισσοτέρων εναλλακτικών charts, κάτι που έγινε και στα δικά μας Greek Alternative Charts (GAC), όπου παρέμεινε για περισσότερο από τρεις μήνες αφήνοντας πίσω του συγκροτήματα όπως οι Muse και οι Killers! Το “military fashion show”, το πρώτο single που ξεχώρισε, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα hits του 2006 δημιουργώντας έναν άνευ προηγουμένου πανικό στα alternative dancefloors και έρχεται να προστεθεί στην ατελείωτη λίστα με τα all time classics των AndOne (techno man, metal hammer, panzermensch, krieger, sitata tirulala, wasted, get you closer κτλ).

Οι And One μας έρχονται για δεύτερη φορά και ακόμα δεν έχει σβηστεί από τη μνήμη μας η πρώτη τους επίσκεψη στα μέρη μας… ήταν Σεπτέμβριος του 2003 και όταν εμφανίστηκε ο Steve Naghavi στη σκηνή όλοι έμειναν με ανοιχτό στόμα… όσο ύψος του λείπει (!) του περισσεύει σε ταλέντο! Αψεγάδιαστη φωνή, χορευτικές φιγούρες που θα ζήλευε και ο Travolta (!), απίστευτη εκφραστικότητα και ένα pop attitude που θα έκανε τον Robbie Williams να κοκκινίσει. Προσθέστε σε όλα αυτά ένα μίγμα απο EBM, industrial και electronic pop να βγαίνει από τα ηχεία και ιδού το εκρηκτικό κοκτέιλ μιας συναυλίας των And One! Οι ανταποκρίσεις από τη πρόσφατη περιοδεία τους στη Γερμανία μιλάνε για shows που διαρκούνε 2,5 ώρες και που πέρα από τα hits τους περιλαμβάνουν και διασκευές σε Cure, Depeche Mode, Project Pitchfork και… Rick Astley(!).

Όμως, πριν ανέβει ο μικροσκοπικός αλλά θαυματουργός Steve Naghavi και η παρέα του στη σκηνή θα έχουμε βιώσει την εμπειρία μιας συναυλίας των Combichrist οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένα απλό support band. Πως θα μπορούσε άλλωστε να θεωρηθεί απλό support band το συγκρότημα που είναι Νο1 indie industrial act, No 11 electronica act και Νο7 techno act στο MySpace; Ένα group που μέσα σε μόνο τρία χρόνια κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή της ηλεκτρονικής σκηνής και στο επίκεντρο των συζητήσεων με πωλήσεις που θα ζήλευαν πολλά διεθνώς αναγνωρισμένα συγκροτήματα?

Οι Combichrist φτιάχτηκαν το 2003 από τον τραγουδιστή των Icon of Coil, Andy La Plegua, και έκτοτε κυκλοφόρησαν 2 albums και 4 singles (μία μέρα μετά την εμφάνισή τους στην Αθήνα κυκλοφορεί το καινούργιο, τρίτο τους cd με τίτλο "what the fuck is wrong with you people?") λανσάροντας έναν ακόμα ιδιωματισμό στην ηλεκτρονική μουσική, το Techno Body Music. Με βάση τους το EBM και το techno των 80'ss αντίστοιχα, με θεματολογία βουτηγμένη στη βία, το sex και το αλκοόλ, και με αρωγούς το εντυπωσιακό shock horror image τους και την ακατάπαυστη εκροή ενέργειας επί σκηνής οι Combichrist και των 90' αποδεικνύουν σε κάθε τους δημόσια εμφάνιση ότι όλος αυτός ο ντόρος γύρω από το όνομά τους μόνο αδικαιολόγητος δεν είναι.

Κυριακή 4 Μαρτίου. Τα δύο πιο δυνατά χαρτιά της electro / ebm μουσικής εν έτη 2007 συνοδεύονται από εγκωμιαστικά σχόλια για τις live εμφανίσεις τους και θα είναι στην Αθήνα για μια μόνο νύχτα. And One και Combichrist μαζί σε ένα event που δύσκολα μπορεί να αγνοήσει κάποιος...

Θα διατεθούν μόνο 550 εισιτήρια (τιμή προπώλησης και ταμείου: 35 ευρώ) και η προπώληση θα γίνεται στο δισκάδικο Darkcell (Θεμιστοκλέους 84, Εξάρχεια), στο κεντρικό Metropolis (Πανεπιστημίου 64) και στο clubDark Sun (Θηβών 42, Περιστέρι- κατά τη διάρκεια λειτουργίας του club: Παρασκευή και Σάββατο βράδυ 00¨00-07¨00). Η ημερομηνία έναρξης της προπώλησης θα ανακοινωθεί συντόμως.

c/p απο Postwave.gr

Και σου έχω πει, δεν είμαι ερωτευμένη στα Multiplex

αλλά αυτή τη φορά, λίγο η οικογένεια Hoover, λίγο τα popcorn που μου διάλεγες, λίγο ο Πανούσης στην πίσω σειρά...

ε, ήμουνα λίγο ερωτευμένη...

Το Little Miss Sunshine είναι απολαυστικότατο. Κάθε χαρακτήρας τόσο καλοδουλεμένος που ήθελα να τον πάρω σπίτι μου. Μη το χάσετε.

Δείτε το, αλλίως ζήστε με τη φρικτή αίσθηση οτι το χάσατε (Κωστάλας Ποουνς)

Dark Matter (into our own hands)

και διάβασα ότι άναψαν τα φώτα καθώς:

Η Σκοτεινή Ύλη κατάφερε να πάρει τρισδιάστατη απερικόνιση, χάρη στο Hubble (το οποίο οι άθλιοι θέλουν να κλείσουν). H 3d χαρτογράφηση, έδωσε στους επιστήμονες το πράσινο φως για σαμπάνιες και μεθύσια, καθώς μπορούν πλέον να επιβεβαιώσουν τη σημασία της σκοτεινής ύλης στη δόμηση και την εξέλιξη του σύμπαντος.

Στις διάφορες πηγές (NASA, BBC, Slashdot, Space.com) διάβασα τρομερά και φοβερά, τύπου "όλο αυτό τον καιρό ήταν σαν να προσπαθούσαμε να χαρτογραφήσουμε μια πόλη βλέποντας τα νυχτερινά φώτα απο αερογραφίες και επιτέλους περάσαμε και μέρα". Λογικό αν σκεφτείς οτι η Σκοτεινή ύλη είναι το μεγαλύτερο μέρος του Συμπαντος και έχει αυτή τη βασική ιδιότητα, όπως όλα τα πράγματα ουσίας σε αυτό το χωροχρόνο, δεν είναι άμεσα ορατή.

Και εδώ μπαίνει ο μικρός πρίγκηπας και λέει η αλεπού "πρέπει να δεις με την καρδιά", σκάει μύτη και ο καράτε κιντ γεράκος και λέει "καράτε χιαρ νοτ χίαρ" και σκάω και εγώ και λέω "αμα θέλεις να δεις πραγματικά, μη κλείσεις το Hubble ηλίθιε άνθρωπε και κυρίως όχι πριν βρεις έναν καλύτερο διάδοχο".


η σκοτεινή ύλη έχει μαρκαριστεί με το μωβ ενω οι γαλαξίες με το πιο κίτρινο χρώμα.

Wax On Wax Off

έτσι ακριβώς...

έτσι νιώθω αυτή τη χιλιετία...

Metalhead's Revenge

Πάνω που είχαμε συνηθίσει τη μουσική απο το LOTR και το Reqviem στα τηλεοπτικά trailer παντώς είδους, ακούω και ένα "Mad World" απο το Donnie Darko σε μια σειρά του Mega και ήρθα και ίσιωσα.

Αλλά το σοκ το αληθινό ήρθε με trailer στο τηλεφως-σιτι δεν ξερω και πως το λένε, με Over the Hills and Far Awaaaaayyyyy απο Nightwish. Η στιγμή G ήταν πριν λίγα λεπτά, που πείστηκα πλέον οτι όλοι οι πρώην θαμώνες του "Χωρίς Ανάσα" και του "ΔιΟνύσου" πιάσανε δουλειά στα κανάλια, καθώς έπιασα τη φωνούλα του Dio (νομίζω) σε ένα trailer του Βέρα στο Δεξί (μεγάλο λάθος, ακόμη πιστεύω οτι ο Αγγελος Αντύπας αξίζει κάτι πιο Behemoth). Άμα ακούσω και το Bridge of Death στο δελτίο του STAR ίσως πειστώ οτι οι Lordi κάνανε δουλειά.

ΚΙΠ ΑΠ ΤΗΕ ΧΑΜΕΡΣ ΛΕΜΕ και να φάνε οι GORGOROTH τους καναλάρχες...

π.σ. τελικά δεν ήταν τυχαίο που μετά τις γκοθοηλεκτρονιές, μας βρήκε ο χρόνος να χορεύουμε τουλομεγκαντεθομοτορχιες.

Ευτυχία Beta Version 2.0.3 είναι να...

πέφτεις για ύπνο γνωρίζοντας πως έκανες το καθήκον σου, πως χαζολόγισες υπέροχα και πως άυριο θα δεις τον τελευταίο και εντελώς νυσταγμένο εραστή (εύχομαι όχι τόσο νυσταγμένο).

Χριστιανικό WebDesign

Ανακάλυψα οτι το template όπως το έχω πειράξει βγάζει λάθη στον IE. And it makes me wonder... Να το διορθώσω? Να κάνω τον καλό χριστιανό και να ενδιαφερθώ για τον Non-firefox πλησίον μου ή να το αφήσω σαν κακός Discordianos και να αρχίσω να γράφω ενδιαφέροντα λαοπρόβλητα posts για αλλαγή? ουυυυυυ εντ ιτ μεικς μι γουοντερ...

"Whenever there’s a site that makes you wonder whether Jesus died in vain, the odds are it was created by Microsoft’s (Af)FrontPage."

Vincent Flanders, 2004

γρουμφ - post-Krepali

Η Λόρα η μιση λονδρέζα μισή Σκωτσέζα, που βαρέθηκε το Λονδίνο (" μα γίνεται να βαρεθείς το Λονδίνο?","γίνεται, άμα ελπίζεις για κάτι καλύτερο") και κατέβηκε Ελλάδα με τον αγαπητικό της, με πήρε αγκαλιά (απο κοντά είχε ακόμη πιο λευκό πρόσωπο) και μου είπε οτι τις προκαλεί πολύ stress η Ελλάδα, οτι οι άνθρωποι νομίζουν οτι μιλώντας ελληνικά δεν καταλαβαίνει οτι τη σχολιάζουν αρνητικά και μετά στα καπάκια στα αγγλικά της κάνουν κοπλιμέντα και οτι την πατάνε όταν πάει να χορέψει και οτι την αγχώνει το απροσδόκητο λάθος της κάθε στιγμής και τελικά μου πρότεινε να πάμε Σκωτία παρέα να ταίζουμε τις μαλλιαρές αγελάδες και να δοκιμάζουμε καινούρια Cyberlocks.

No positive shinny happy people last night. Μόνο καραγκίοζηδες εφαψίες και μουντρούχες κακομοίρες. Και η μουσική ήταν τόσο καλή... τι κρίμα... οσοι έλαμπαν χτες το βράδυ ήταν υπέροχοι. Ακόμη και εμείς που φύγαμε γελώντας για το μικρό στέκι στο Παγκράτι. Μικρή νίκη στη βία του εφαψία η βία του τακουνιού. Πώς τα φοράνε οι Γυναίκες? Ακόμη πονάω παντού. Μόνο ξυπολισιά και πλατφόρμα για μένα... άντε και κανα αρβυλάκι...

-------------------------------------------@------------------------------------------------
Ακαδημαικά:
Κάθομαι κάτω και τα βάζω στη σειρά. Δεν βγαίνει τίποτε με αυτό το τροπάρι. Καλή και πρόχειρη λύση τα μαθήματα στο φροντιστήριο, αλλά και με καθυστερεί απο την έρευνα μου και με κρατάει μακρυά απο την ομάδα στο uni.

Πρέπει να γίνει κάτι σύντομα... Χάνω το κέφι μου για δουλειά και για μελέτη και αυτό είναι το χειρότερο. Ουφ, τις μισώ τις ταχυπαλμίες. Όταν έχω πανικατακς σκεύτομαι ακόμη πιο περίπλοκα και δεν βάζω τελείες. Εχω αγχωθεί τόσο πολυ που νιώθω εξαντλημένη. Και έχω τόσα πολλά και ωραία να κάνω. Η καρδια μου παίζει σε ρυθμό JamesBrownIsDead (μα καλά πως του ήρθε του αλλουνού χτες βράδυ και το έβαλε.)