~Ου χτίσεις~

Επαναλαμβάνω, μη χτίσετε, μη μπλέξετε με οτιδήποτε έχει να κάνει με Μάστορα, μαστρο, μαστοράκη, μαστροκώστα. Χτίκιασα πριν καλά καλά χτίσω και κάνω χαζά λογοπαίγνια απόγνωσης. Διαβολεμένη κάστα που λέτε οι μαστόριδες, χαμογελαστοί και υποχθόνιοι. Διπλωματικοί και γεμάτοι υποσχέσεις.

Ένα μήνα τώρα, έχει γίνει η υπόγα μου πρεσβεία. Γιατί βλέπετε έχω δική μου υπόγα. Δική μου, με ένα "μου" παραφουσκωμένο και απορημένο. Άλλη φορά όμως αυτά, το θέμα είναι η ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί. Δολοπλοκίες και ραντεβού που ποτέ δεν θα γίνουν στην ώρα τους, αν γίνουν ποτέ. Φωνή (δική μου και αυτή) που σπάει στο τηλέφωνο: "κύριε Μπάμπη, σας παρακαλώ, έχω δουλειά, πρέπει να έχω ρευμα" "μα θα έρθω καλή μου, θα έρθω, σε αφήνω εγώ?" "ΦΥΓΕ ΚΑΙ ΑΣΕ ΜΕ ΜΑΡΤΣΕΛΟ ΜΑΣΤΡΟ-ΜΠΑΜΠΗ". Ανάγκα να περάσει ο χρόνος του "ΑΥΡΙΟ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ" και μαθαίνεις να βάζεις ντουί, διακόπτες, λάμπες, βρύσες. Παίζεις στα δάχτυλα 2φασικά, 3φασικά και καταλαβαίνεις γιατί η (μ)πρίζα του φούρνου έπρεπε να είναι ενισχυμένη, "ΕΓΩ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ μαρτσελο μαστροΜΠΑΜΠΗ, ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?".

Τέρμα τα ψέματα, θα γίνω και εγώ μάστορας και θα αναλαμβάνω μόνο δύσκολες αποστολές. Μειλίχια θα βγάζω το κατσαβίδι απο την τσέπη μονολογώντας κάτι για τη δυσκολία της αποστολής. Έτοιμη για όλα, σίγουρη για το οτι "πρέπει να τρυπήσουμε τον τοίχο, δε γίνεται αλλιώς". Τι Τζακ Μπάουερ και χαζομάρες. Ποιος δίνει μία για τη ροή πληροφοριών και την οργάνωση της γνώσης άμα δεν έχεις καζανάκι?