Τετάρτη, Αυγούστου 17, 2005

~*Johnny Cash@Bedlam*~

Η Γλασκώβη και οι νύχτες μου εκεί δεν ήταν ποτέ ίδιες μετά το Bedlam.

500 ξωτικά με χίλιες ταμπέλες ο καθένας στην πλάτη ( γότθοι, νεογότθοι, νεορομαντικοί, industrial-ιζοντες, horror-babes, sexy νεραιδόνια, λευκοί θεοί, bisexual πλάσματα, ψυχεδελόφατσες, χαρούμενοι ροκάδες, αγέλαστοι ξανθοί metalheads, ζευγάρια σε PVC, 80's περσόνες και και και ), αν φυσικά έχανες το χρόνο σου βάζοντας ταμπέλες στον κόσμο. Γιατί στο Bedlam, αν κάνεις οτιδήποτε άλλο εκτός απο το να χορεύεις ασταμάτητα, χάνεις χρόνο. Τρελός χορός στο κέντρο των ξωτικών, όλοι μια παρέα στον αέρα. Το περιμέναμε ( γίνεται μόνο μια φορά το μήνα στο Queen Margaret Union ) και μετά συζητούσαμε για αυτό όλο τον επόμενο μήνα. Σαν 16χρονα. The magic of Bedlam.


Τα ρούχα όλων άλλαζαν χρώματα κάθε φορά απο τον ιδρώτα και οι κύκλοι με τις παρέες όλο και μεγάλωναν, άλλαζαν. Όσο περνούσε η νύχτα, ελάχιστα ακουμπούσα στο πάτωμα. Ισα ίσα για να βλέπω τα χαμόγελα των φίλων, τις γνώριμες πλέον κινήσεις τους και τα χρωματιστά dreadlocks που στραφτάλιζαν στο σκοτάδι. Να βλέπω τη μουσική μέσα απο το χορό μας.




Τελευταία νύχτα στο Bedlam, μόλις τελείωσε το December των Pride&Fall και οι 500 προσγειωθήκαμε, τα φώτα άνοιξαν και τα Neon χρώματα απο τα κεφάλια των παιδιών σταμάτησαν να λαμποκοπάνε. Η φωνή του Johhny Cash απλώθηκε και όλοι αγκαλιαστήκαμε και τραγουδούσαμε :

what have I become?
my sweetest friend...

everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt

I will let you down
I will make you hurt...


(download it)

----> Johnny Cash - Hurt <----

(download it)

την άλλη μέρα έφυγα απο τη Σκωτία.

1 σχόλιο:

Dr3amPush3r είπε...

If I could start again
A million miles away
I would keep myself
I would find a way