~*Καταραμένοι Φράγκοι~*

Η μάνα κουράγιο μου, εδώ και χρόνια έλεγε στο άνετο το “Καταραμένοι Φράγκοι! Φάγατε τα λεφτά μου, χαλάσατε και του παιδιού μου τη γλώσσα”. Τώρα μετά από ένα χρόνο (περίπου, μιλάμε για 10 μήνες) συνεχούς (περίπου γιατί πήρα και μια υποτροφία ΝΑ με το συμπάθιο) αποστολής χρημάτων προς του Φράγκους (περίπου, στους Σκώτους τα έστελνε), δεν το λέει καν γιατί την πονάει που και της έλειπε το σπλάχνο της και της λείπουν και κάμποσα μηδενικά από τον οικογενειακό λογαριασμό.

Το θέμα είναι ότι τώρα ένα χρόνο μετά (περίπου είπαμε!) το λέω εγώ! και ειδικά αυτό το “μου φάγατε τα λεφτά μουυυυυυ” (ου ουρλιαχτό λύκου). Και ουχί επειδή είμαι τσιγκούνικο πλάσμα, ουχί επειδή δεν άξιζε η μόρφωση που έλαβα και οι τρομερές και φοβερές εμπειρίες που έζησα στα πειρατικά τους λημέρια. Ουρλιάζω σαν τους λύκους του Μόγλι όταν τους φέρανε το νιάνιαρο το δίποδο και δεν τους άφηναν να το φάνε. Βλέπεις, μου ήρθε πίσω το deposit που είχα στείλει στην ιδιωτική εστία της Unite και άνευ λόγου και αιτίας, λείπουν λιράκια.

Και θα μου πεις, καλά και εσύ, τόσα σου ξόσανε ένα χρόνο στη βρωμοεστία με την ανοργανωσιά και την κακή τους διάθεση αυτό τι σε πείραξε? Με πείραξε γιατί θέλω όταν ξεμπερδεύω με τα άσχημα να ξεμπερδεύω οριστικά! Ένιωσα που ένιωσα κοροιδάρα πρώτης όταν είδα το χάλι μέσα στο δωμάτιο, όταν πληρώσαμε στα μουλωχτά τα μαλλιοκέφαλα μας στον “παροχέα” Internet (δλδ στους ίδιους) και όταν με παραμύθιαζε ο συμπαθέστατος μινι μάνατζερ που είθε να πάθει ζοχάδες. Ήταν ανάγκη να με κυνηγάει η κακή μου επιλογή και στα πάτρια εδάφη? Αλλά τι σημασία έχει να γκρινιάζεις? Καμία. Η γκρίνια άμα δεν είναι αυτοσαρκαστική είναι σαν τις ενοχές, παντελώς άχρηστη. Σημασία έχει να προλαμβάνεις πριν επαναληφθεί το κακό, οπότε κάνω και εγώ μια αρνητική κριτική στην εστία και σε όποιον με ρωτήσει έχω να τους σούρνω, αχ πόσα έχω…προς το παρόν ας βάλω τη θέα από το δωματιάκι που τόσο αγάπησα για να έχω να χασκο-χαμογελάω.